De film laat zien wat voor effect dit alles ook heeft op de kinderen die daar wonen. De verwoestende gevolgen voor hun gezondheid en het groeiend aantal kinderen dat wordt geboren met afgrijselijke lichamelijke afwijkingen. Sommige van die gevallen zijn zo ernstig dat ze zonder medisch ingrijpen gestorven zouden zijn voordat ze vijf jaar oud waren. Dit verloop als gevolg van het gebruik van deze chemische middelen spekt ook direct de kas van de farmaceutische mafia.

De film begint met de crew die reist van het noorden van Argentinië, de provincie Misiones, naar de grens met Brazilië. Dit is één van de streken in het land waar men in het midden van de jaren negentig begon met het verbouwen van GMO gewassen.

Zo komt in de film Ricardo Rivero aan het woord, hoofd van het lokale elektriciteitsbedrijf. Hij ontdekte dat de reden dat veel gezinnen niet in staat zijn om hun elektriciteitsrekening te betalen is omdat ze moeten zorgen voor een ziek of gehandicapt kind. Van de Argentijnse overheid krijgen ze hiervoor geen enkele ondersteuning.

De crew bezoekt het eenvoudige huis van een tabaksboer waar ze de vijfjarige Lucas Texeira ontmoeten. Dit kind heeft een genetisch defect, een ongeneeslijke huidziekte. Het gezin is ervan overtuigd dat dit komt omdat de moeder tijdens haar zwangerschap is blootgesteld geweest aan de onkruidverdelger Roundup van Monsanto. “Niemand heeft haar ooit verteld dat dit vergif is”, zegt ze.

De genetische afwijking van haar zoon zorgt ervoor dat deze geen poriën heeft in zijn huid, waardoor hij niet kan zweten. De hitte van zijn lichaam blijft daardoor binnen en het resultaat van dit alles is dat het kind ernstige en pijnlijke jeuk heeft, waardoor hij vaak huilbuien heeft. De ouders zijn bang dat als ze nog een kind zouden krijgen, deze ook genetische afwijkingen zal vertonen.

De in Argentinië gebruikte agrochemische bestrijdingsmiddelen leiden tot een stijging van geboorteafwijkingen en mismaakte kinderen.

Net zoals veel kleine boeren op het platteland van Argentinië houdt ook het gezin Texeira zich bezig met het verbouwen van tabaksplanten. Om dit te kunnen doen, worden ze gedwongen om talloze verschillende agrochemische bestrijdingsmiddelen te gebruiken, omdat anders de oogst niet zal worden goedgekeurd door Philip Morris.

De boeren krijgen de tabakszaden van Philip Morris en al jarenlang verbouwen de boeren daar GMO tabak. De boeren worden ieder jaar gedwongen om meer dan 100 verschillende chemicaliën te gebruiken om zo de voor Philip Morris perfecte oogst te kweken. Willen ze wat kunnen verdienen, dan is daar voor hen geen ontkomen aan.

Het gezin Texeira is geen uitzondering. Al meer dan 10 jaar hebben ze hun tabaksplanten behandeld met glyfosaat en andere agrochemische middelen, zonder enige bescherming. Echter, toen ze in de gaten begonnen te krijgen hoeveel verminkte en mismaakte kinderen er werden geboren zijn ze gestopt en weggetrokken van het land, ver weg van de giftige chemicaliën.

De eerder genoemde Lucas is eigenlijk een geluksvogel als je ziet hoeveel mismaakte kinderen er in de buurt zijn. Ieder jaar gaat er minimaal 300 miljoen liter glyfosaat over de landerijen in Argentinië.

De GMO gewassen en de bestrijding met giftige chemische middelen is al gaande vanaf 1996 toen de toenmalige regering het gebruik van GMO goedkeurde. Dit besluit werd genomen uitsluitend gebaseerd op door Monsanto uitgevoerde onderzoeken, waar uiteraard geen enkel tegengeluid in voor kwam.

Tientallen jaren lang is de grond in Argentinië vergiftigd met enorme hoeveelheden chemische bestrijdingsmiddelen, die uiteraard ook in het water terecht zijn gekomen.

Ondanks dat er steeds meer medisch onderzoek is wat aantoont dat er een verband bestaat tussen dat leger van mismaakte kinderen en de bestrijdingsmiddelen van Roundup, geeft de Argentijnse overheid nog steeds subsidie aan boeren die dit soort gewassen verbouwen. De manier waarop de boeren werden en worden overgehaald om ook GMO te verbouwen is door middel van gelikte reclamespotjes, waarin duidelijk wordt gemaakt dat de weg naar welvaart is geplaveid met glyfosaat.

In prachtige commercials op televisie wordt duidelijk gemaakt welke geweldige voordelen Roundup van Monsanto biedt. Deze marketing truck heeft goed gewerkt.

Dit alles en veel meer in onderstaande reportage, die verplichte kost zou moeten zijn voor de corrupte Europarlementariërs.

Nadat eerder vorig jaar bekend was geworden dat glyfosaat definitief kankerverwekkend was, twijfelde eigenlijk niemand er nog aan dat de goedkeuring voor glyfosaat door de Europese autoriteiten zou worden ingetrokken.

Alom heerste dan ook totale verbijstering toen het volgende bericht verscheen:

Het is onwaarschijnlijk dat glyfosaat zorgt voor verhoogd risico op kanker bij mensen. Dat concludeert de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid EFSA op basis van een toetsing van onderzoek van het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek IARC, een agentschap dat resorteert onder de wereldgezondheidsorganisatie WHO. De conclusie van de EFSA zal worden meegewogen wanneer de Europese Commissie een besluit neemt of glyfosaat opgenomen blijft in de lijst van toegestane werkzame stoffen in gewasbeschermingsmiddelen in de Europese Unie.

Kortom, men had volkomen maling aan het feit dat dit middel kankerverwekkend was en besloot het opnieuw toe te laten voor een maximale periode van 7 jaar. Dit stuitte echter op zoveel weerstand bij sommige landen dat er later haastig een compromis gesloten moest worden.

Niet in ons land, de landverraders in Den Haag deden wat ze moesten doen en keurden dit waanzinnige besluit uiteraard goed.