Wanneer je eenmaal gevangen bent in het medische circuit, dan wordt er aan alle kanten druk op je uitgeoefend. 

Door middel van angst word je soms een bepaalde kant opgeduwd die je letterlijk kan verminken of zelfs het leven kan kosten.  



De onderstaande Duitse, maar Nederlands ondertitelde, video geeft een heel goed beeld van wat er allemaal kan gebeuren als iemand eenmaal in de medische mallemolen is beland. Los van het persoonlijke verhaal van degene die de video maakte geeft het een goed beeld van de mechanismen is de medische en farmaceutische wereld.

Het is het verhaal van Loisa, een jonge vrouw die op een gegeven moment last kreeg van een rood oog en die van haar huisarts een recept kreeg voor oogdruppels. Toen ze bij de apotheek vroeg naar eventuele bijwerkingen werd daar om gelachen en werd haar verteld dat ze zich daar totaal geen zorgen over hoefde maken.

Het waren oogdruppels van het merk Novartis, een naam die voor Loisa bekend was, want vroeger thuis werd daar al over gesproken en hoe dit bedrijf over de rug van zieke mensen onvoorstelbaar veel geld verdiende.

Maargoed, omdat de huisarts haar verzekerde dat dit middel echt geen kwaad kon nam ze de druppels en vanaf de eerste dag werd ze gekweld door een hevige pijn in dat betreffende oog. In eerste instantie werd dat weggewimpeld, maar enige tijd later belandde ze toch in de oogkliniek en bleek dat er een grote en pijnlijke wond op het hoornvlies zat.

Ze bleef maandenlang kwakkelen met dit oog, leed aan hevige pijnen en op een gegeven moment is ze zelf via internet op onderzoek uit gegaan naar mogelijke bijwerkingen van de door haar genomen druppels. Er kwamen maar liefst tien vellen A4 uit de printer rollen, met daarop een scala aan nare bijwerkingen waar de honden geen brood van lusten.

Loisa ging verder zoeken en praten met iemand die ze goed kende die zich al 18 jaar lang met kankeronderzoek bezighoudt om te vragen wat er eigenlijk gebeurt voordat een bepaald medicijn op de markt wordt toegelaten.

Tot haar stomme verbazing hoorde ze dat een farmaceutisch bedrijf dat een medicijn heeft bedacht dit zelf mag gaan testen op groepen mensen die het zelf uitzoekt, op locaties die het zelf uitzoekt, met artsen en wetenschappers die het zelf uitzoekt en als klap op de vuurpijl mogen ze ook nog zelf het uitgevoerde onderzoek evalueren.

Het is dan ook niet zo moeilijk om de vraag te beantwoorden hoe objectief deze onderzoeken zijn als het doel van het farmaceutisch bedrijf is om zo snel mogelijk zoveel mogelijk winst te maken.

Wat Loisa verder ontdekt is dat de scala aan bijwerkingen iedere kans op een natuurlijke genezing in de weg staat en dat het medicijn, in dit geval de oogdruppels, het probleem niet oplost, maar dat de originele kwaal door de bijwerkingen vele malen erger wordt.

En zo kom je in een medische mallemolen terecht waar je eigenlijk nooit meer uitkomt. Dit is tevens mede onderdeel van de verklaring voor het idioot hoge aantal chronische zieke mensen in ons land, want als je eenmaal begint met één medicijn, dan heb je al snel andere medicijnen nodig om de gevolgen van de bijwerkingen te kunnen opvangen. Deze medicijnen op hun beurt creëren dan weer andere bijwerkingen en voordat je het weet staat je nachtkastje vol met potjes pillen.

Zo zie je in de video bijvoorbeeld de getuigenis van Dr. Gerd Reuther die stelt dat de meest voorkomende doodsoorzaak het gevolg van medische behandeling is. In Duitsland sterven jaarlijks ongeveer 300.000 mensen als gevolg van het gebruik van medicijnen en in een land als de Verenigde Staten zijn in de afgelopen 27 jaar maar liefst drie miljoen mensen gestorven als gevolg van het gebruik van geneesmiddelen.

Ieder jaar sterven in Duitsland 240.000 aan de gevolgen van chemotherapie en jaarlijks vijf keer zoveel mensen door behandelingsfouten als door verkeersongelukken.

Met Loisa ging het ondertussen steeds verder bergafwaarts en kreeg ze in totaal maar liefst 21 verschillende geneesmiddelen voorgeschreven, waardoor het in plaats van beter steeds slechter ging.

Ze had dag en nacht pijn, kon zich nauwelijks nog bewegen omdat de minste of geringste beweging met haar ogen een enorme pijn veroorzaakte. Uiteindelijk kon ze alleen nog roerloos in bed blijven liggen.

Iedere keer kreeg Loisa een andere diagnose zoals ze zou parasieten in haar oog hebben en werden er weer nieuwe medicijnen voorgeschreven die niets hielpen.

De enige oplossing die de medische wereld uiteindelijk voor Loisa nog kon bedenken was een transplantatie van het hoornvlies. Toen ze vroeg wat er zou gebeuren als ze het niet zou doen, kreeg ze te horen dat het oog in de kas zou wegrotten en dat ze dan de overblijfselen er letterlijk uit moesten krabben.

Er werd haar verteld dat ze geen enkele keus had en uiteraard werd haar niets verteld over de mogelijke risico’s van een dergelijke operatie. Ze werd aan alle kanten in het ziekenhuis onder druk gezet om de nodige formulieren te tekenen zodat de operatie zo snel mogelijk uitgevoerd zou kunnen worden.

Loisa gaf niet toe. Gaf niet toe aan de angst die haar om het hart sloeg en de modus operandi is van de medische wereld, toen ze haar vertelden dat het oog zou wegrotten in de kas en besloot toch om de operatie niet te doen en weg te gaan.

Hoe ging het nu bij mij verder, nadat ik voor een uitrottend oog had gekozen en het ziekenhuis verliet? Enige dagen nadat ik alle medicatie stopzette, kan ik mijn oog weer moeiteloos openen. Enkele dagen geleden moesten 2 assistent-artsen nog mijn ooglid openhouden met wattenstaafjes om een foto te kunnen maken. De ontsteking in het oog is verdwenen, de uiterst pijnlijke lichtgevoeligheid is weg. Enige dagen geleden verblindde me nog het licht van een kaars zoals een dolksteek in mijn oog.

De zwelling van het ooglid is weg en ook de ontsteking is over. In de plaats daarvan, dat mijn oog eruit rot, is het nu rondom eindelijk weer wit zoals vroeger, de zwarte vlekken in het zicht zijn verdwenen evenals de middelste ster die overal volgde – waar ik ook naar keek. Het gezichtsvermogen wordt voortdurend beter. De pijn is eindelijk over, zelfs de eetlust, die ik al lang niet meer had, is weer terug.

Ook de glans in mijn oog is teruggekeerd. Mijn oog wordt weer normaal vanuit het ooglid vochtig gemaakt, zonder hulpmiddelen en het traant ook niet meer onophoudelijk. Waarvan ik echter het meeste geniet: ik ben een vrij mens!!!



Zorg dat je geen grondstof wordt voor de medische industrie en maak vandaag nog een begin met te vertrouwen op het fantastisch genezend vermogen van je eigen lichaam. Een lichaam dat je niet moet verwoesten door chemische medicijnen, maar moet ondersteunen door de beste dingen die de natuur te bieden heeft.

Zij die dat willen kunnen deze week nog gebruikmaken van een mooi aanbod voor onze lezers dat je kunt vinden onderaan dit artikel.