Mensen reageren nog steeds verbaast als blijkt dat iedere keer als er een voordeeltje aan lijkt te komen, deze onmiddellijk weer wordt wegbelast.
Er wordt nu ondertussen op zoveel dingen (extra) belasting geheven dat een kwart van de bevolking niet langer de vaste lasten kan betalen.
Er wordt overal gejubeld want er komt een stukje belastinggeld terug bij de burgers. Er wordt gedaan alsof het hier een bijzondere gunst is die door een goedwillende overheid richting bevolking wordt verleend.
Het is uiteraard niets anders dan een PR stunt want wat ze aan de ene kant teruggeven, wordt aan de andere kant weer dubbel en dwars teruggehaald.
Soms staan er in de Telegraaf wel eens zinnige dingen. Weliswaar meestal afkomstig van lezers, maar goed kniesoor die daar op let.
Zo schreef iemand deze week in een ingezonden brief dat het eigenlijk niet uitmaakt dat wat je ook doet, hoe goed je ook je best doet, je nooit uit het financiële dal schijnt te klimmen.
Want iedere keer als er een lichtpuntje lijkt te zijn, slaan de rovers uit Den Haag en omstreken weer toe. Zo stond er onder andere het volgende in die brief:
Olie goedkoper? Meer belasting op benzine en diesel
Water te goedkoop? Belasten
Energieleidingen lopen onder de grond, dus die kan de gemeente dan mooi even extra belasten.
Huizenprijzen gedaald? De WOZ waarde gaat naar beneden, maar belasting blijft gelijk.
Energierekening bestaat voor de helft uit belastingen.
Eigen bijdrage zorg rijst de pan uit.
De conclusie is dan ook dat de overheid alles doet om de bevolking permanent uit te melken en dat het niet zo vreemd is dat voor een kwart van de bevolking de vaste lasten niet meer zijn op te brengen.
Wat blijkt uit bovenstaande brief is dat de bevolking wel signaleert wat er gebeurt, maar werkelijk geen flauw benul heeft over het waarom.
Ze vragen zich af hoe het kan dat iedere keer als het lijkt alsof de burger een voordeeltje heeft, deze weer wordt weggenomen door nog meer belasting.
Het antwoord op dit alles is kinderlijk eenvoudig:
Schop de centrale bankiers het land uit en onmiddellijk is er voldoende voor iedereen.
Overheden worden door het bankiersgespuis gedwongen om de bevolking permanent uit te melken omdat alles, maar dan ook echt alles draait op en om schuld.
Welke halve gare idioten zijn er ooit mee akkoord gegaan dat de geldvoorziening van landen in handen is van een sinister clubje Rothschilds bankiers?
De meesten van ons beseffen niet hoe prettig het kan zijn als je in een land leeft waar de overheid níet wordt misbruikt door de bankiers.
Hoe het is als je een overheid hebt die geeft om de bevolking.
Iets dat tot vrij recent nog voor kwam op deze wereld. Zoals in een land als Libië bijvoorbeeld dat tot de NAVO (lees: centrale bankiers) invasie in 2011 geen Centrale Rothschild Bank had.
Een land dat nu wél een dergelijke bank heeft en dat nu wel "democratie" kent.
Hoe de Libische bevolking nu geniet van de democratie en de Centrale Bank zie je links of de foto en een goed beeld van de vreselijke tijden onder die afgrijselijke dictator Gaddafi zie je op de rechterfoto:
Voordat de Libische bevolking kennismaakte met het fenomeen Centrale Bank en bankiersgespuis zag het leven er voor een doorsnee Libische burger heel anders uit.
Op de website WanttoKnow vonden we het volgende overzicht:
1. Er werd door de burgers van Libië geen elektriciteit betaald in de tijd van de ‘dictator’..
2. Er werd door de burgers van Libië geen rente betaald, wanneer zij leningen afsloten bij banken die staatseigendom waren; dit was wettelijk zo geregeld..! De grote vraag is nu, of deze renteloze leningen wettelijk nog van kracht zijn..
5. Alle gezondheidszorg voor Libische burgers was vrij. Er was geen sprake van ziektekosten, noch van ziektekostenverzekeringen..
6. Vóórdat Khadaffi aan de macht kwam (1969), was het percentage analfabeten in Libië zo’n 83%. Een paar jaar geleden lag dat nog slechts op 25%.
7. Wanneer Libische burgers het idee mochten opvatten om te gaan boeren, dan stelde de Libische regering het volgende ter beschikking, kostenloos.. Land, boerderij, gereedschap, zaden en vee naar keuze..
8. Wanneer Libische burgers het niet konden vinden in Libië, waar het opleiding en scholing betrof, konden zijn in het buitenland gaan studeren. Zij kregen dan van de Libische overheid een toelage van maar liefst € 1750,- per maand toegekend. Voor levensonderhoud en behuizing..
9. Net als Mao Zte Tung in China, in de jaren 1960, liet Khadaffi de wereld en zijn Libische volk zijn gedachtengoed na. Dit deed hij in de vorm van het ‘Groene boek’.. Wil je daar eens in neuzen, dan klik je HIER voor dit (pdf) documentale werk. Naar de mening van Khadaffi zijn parlementaire democratieën vanuit hun essentie corrupt en hij geloofde daarom, dat mensen zichzélf kunnen en zouden moeten vertegenwoordigen. Na heel mijn leven de leugens over deze man als zoete koek geslikt te hebben, deed dit boek bij ons de opperste verbazing toeslaan.
10. De prijs voor een liter benzine in Libië bedroeg € 0,10 in de tijd van Khadaffi..
11. De staatschuld van Libië…? Die bestond niet.. Dat lijkt logisch, met de mega-olieproductie. Het land had reserves in de orde van grootte van maar liefst ruim € 100 miljard.. Waar die reserves zijn gebleven, die globaal rondom de wereld belegd zijn, is momenteel niet bekend.
12. Wanneer Libische burgers niet in staat waren om een baan te vinden, betaalde de staat een gemiddeld salaris, totdat de persoon in kwestie een werkkring gevonden had.
13. Libische burgers kregen een soort jaarlijkse geldelijke ‘olie-toelage’; dit betrof een (klein) deel van de olie-opbrengsten van de verkoop van Libische aardolie.
14. Elke Libisch kind dat werd geboren, leverde de ouders een toelage op van zo’n € 3500,- als bijdrage in de kosten voor de nieuwe wereldburger..
15. De kosten van 40 broden in Libië bedroeg maar liefst € 0,10
16. Maar liefst 25% van de Libische jonge mensen (tot 45 jaar) is in het bezit van een universitaire graad.
17. Last but not least.. Mohammar Khadaffi is verantwoordelijk voor de bouw van één van de wereldwonderen.. Een project dat bijna niemand kent.. (Hoezo? ‘Selectief nieuws’..?!) En dan hebben we het over het ‘Great Man-Made River’-project. Water, zoet water, dat zich diep onder de grond in de Sahara bevindt, wordt opgepompt en vervoerd, via een mega-pijplijnstelsel, naar de Libische steden aan de kustlijn, waar 90% van alle Libiërs woont. Dit was één van de eerste projecten die Khadaffi voor zijn volk initieerde. Een project dat naar schatting rond de € 20 miljard heeft gekost..!
Wanneer wij in ons land zouden leven zoals de burgers in Libië dat deden onder de "wrede dictator" Gaddafi dan zou het leven voor het grootste deel van de bevolking opeens ontspannen zijn.
Je zou weten dat je een overheid hebt die er voor jou is, dat je je nooit echt zorgen hoeft te maken want als je iets nodig hebt dan is het er.
Je hoeft je geen zorgen te maken over een eigen bijdrage als je eigenlijk naar de dokter wilt, maar het niet doet vanwege het geld wat je niet hebt.
Wordt wakker, schop de Centrale Bankiers en hun lakeien het land uit en je hebt een leven vergelijkbaar met de burgers in Libië destijds.
Wat zou er gebeuren als een bevolking zich ineens zou realiseren dat ze veel machtiger zijn dan ze zelf denken?