Iedere keer lees je opnieuw dat de kloof tussen rijk en arm steeds groter wordt. Steeds minder mensen bezitten een steeds groter deel van alle vermogen op aarde.
Wat niemand je vertelt, is hoe dit gekomen is en welke smerige truc er door de bankiers is uitgehaald.
Enkele dagen geleden kon je overal in de media cijfers vinden zoals die door Oxfam waren gepubliceerd over hoe 62 mensen op deze aarde evenveel geld bezitten als de armste helft van de wereld.
Wat eigenlijk niemand zich afvraagt, is hoe zoiets kan. Iedereen schijnt het maar heel gewoon te vinden dat de minder dan 1 procent groep steeds kleiner lijkt te worden en het aantal mensen dat armoede lijdt op deze aarde steeds groter.
Het antwoord is heel eenvoudig en dat is: goud. Of beter gezegd de goudstandaard zoals wij die vroeger kenden.
Wanneer je een stukje historie van het goud bekijkt en de rol die dit vervulde dan kom je een aantal interessante zaken tegen.
Tijdens de overeenkomsten van Bretton Woods aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden valuta zoals de Nederlandse Gulden wat wisselkoers betreft gekoppeld aan de Dollar. De Dollar op zijn beurt vertegenwoordigde weer een bepaalde hoeveelheid fysiek goud.
Met andere woorden, voor iedere Dollar die je in je bezit had, had je dus in feite een stukje goud.
De bankiers van de Federal Reserve hadden echter eind jaren zestig veel meer Dollars bijgedrukt en in omloop gebracht dan er fysiek goud was.
Een en ander werd een echt probleem toen Frankrijk dat kluizen vol met Dollars had voor geleverde kaas, wijn en dat soort zaken aan Amerika liet weten dat ze hun Dollars wilden inwisselen voor goud.
De hoeveelheid goud die iedere Dollar waard was, was tenslotte vastgelegd in de Bretton Woods overeenkomsten. Die prijs was 35 papieren Dollars voor iedere troy ounce (31,1 gram) goud.
Frankrijk wilde zo'n 14 miljard Dollar omwisselen voor goud terwijl Amerika op dat moment niet meer dan 3,2 miljard Dollar aan goud bezat. Dus werd door de toenmalige Amerikaanse president Richard Nixon op 15 augustus 1971 de koppeling van de Dollar met goud stopgezet.
Zoals intussen bekend, is deze tijdelijke maatregel later definitief geworden en zitten wij sinds die tijd opgescheept met zogenaamd fiatgeld wat geen enkele onderliggende waarde vertegenwoordigd.
Er zit nog een ander aspect aan dit hele verhaal waar nimmer door iemand over wordt gepraat.
Bij de Federal Reserve gebeuren nooit dingen per ongeluk. Wanneer daar iets wordt gedaan, heeft dit altijd een achterliggende agenda. Zo ook dat de FED in de jaren zestig teveel Dollars had gedrukt, waardoor Nixon “gedwongen” werd om de Dollar los te koppelen van het fysieke goud.
Hierna volgt een grafiek met twee lijnen die alles duidelijk maakt. De blauwe lijn omvat 90 procent van de bevolking, mensen die over het algemeen een laag inkomen hebben. De rode lijn is de 1 procent met een hoog inkomen.
In de grafiek zie je dat de inkomens van de 90 procent groep na de Tweede Wereldoorlog tot begin jaren '70 groeit en daarna afvlakt en na 2000 sterk begint te dalen. De rode lijn van 1 procent van de bevolking met de hoge inkomens blijft tot eind jaren '70 vrij laag en schiet daarna als een raket omhoog en doet dat tot op de dag van vandaag nog steeds.
De bankiers hebben dus bewust een periode gecreëerd waarbij de inkomens van 90 procent van de bevolking steeg. De periode dat de Dollar was gekoppeld aan fysiek goud.
Je ziet op het moment dat die relatie tussen goud en geld wordt verbroken dat het gat tussen rijk en arm enorm toeneemt. Dat is dan weer precies volgens het plan waarbij zo goed als alle rijkdom van de wereld moet worden overgeheveld van de werkende bevolking naar de veel minder dan 1 procent.
Er bestaat dan ook geen grotere dreiging voor de elite dan een bevolking die terug wil naar de goudstandaard.