Keer op keer blijft men denken dat bepaalde dingen spontaan zijn ontstaan en niet dat deze het gevolg zijn van plannen die lang geleden zijn beraamd.Het is dan ook niet zomaar dat een personage uit Sjakie en de Chocolade fabriek niet langer als 'dik' mag worden omschreven.
De bekende Illuminati ingewijde George Orwell wist precies wat de toekomst zou brengen. Hij bracht die toekomst tot leven in zijn 'roman' 1984.
Dit boek is geschreven kort na de Tweede Wereldoorlog, in de periode 1946-1948 en gepubliceerd in 1949.
Als je het volgende leest dan is het net of je een beschrijving ziet van onze huidige maatschappij:
Er bestaan vier belangrijke ministeries. Het Ministerie van Vrede houdt zich bezig met oorlogsvoering. Het Ministerie van Welvaart distribueert hulpbronnen zodat het levensniveau laag wordt gehouden om de oorlog te steunen. Het Ministerie van Waarheid zorgt via geschiedvervalsing dat de mensen vals worden voorgelicht. En het Ministerie van Liefde houdt zich bezig met censuur en onderdrukking. Het Ministerie van Liefde boezemt de meeste vrees in: een raamloos hoog betonnen gebouw, met onder de grond waarschijnlijk even veel verdiepingen als erboven, waar dissidenten worden vastgehouden. De meest gevreesde kamer is Kamer 101, waar zich altijd iemands grootste angst bevindt.
Het is niet voor niets dat sommigen stellen dat dit boek geen roman was, maar een handleiding.
Ook wij kennen een Ministerie van Liefde.
Dat Ministerie heet bij ons de woke gemeenschap, hetgeen vroeger politiek correct werd genoemd. Het lijkt een soort beweging die spontaan is ontstaan in de maatschappij, maar niets is minder waar. Het is het resultaat van het hersenspoelen van voornamelijk studenten, waardoor een dergelijk fenomeen zich steeds verder gaat verspreiden. Daarnaast komen de meeste studenten later in invloedrijke posities terecht, van waaruit zij hun woke geloof verder kunnen uitdragen.
Dit alles dankzij de door Adam Weishaupt geschreven handleiding voor de Illuminati.
Illuminati leden die waren geïnfiltreerd op universiteiten hielden zich bezig met het uitzoeken en selecteren van veelbelovende studenten. Studenten die uitblonken op bepaalde gebieden en uit de juiste families kwamen. Zij werden opgeleid om straks belangrijke (internationale) rollen te spelen.
In het boek 1984:
Kernpartijleden worden gerekruteerd uit de beste en politiek zuiverste kinderen door middel van een selectieprocedure.
De woke beweging en politieke correctheid zijn dan ook machtige wapens van diezelfde Illuminati. Deze wapens worden dan ook volop ingezet om onze maatschappij verder te vernietigen.
Dat betekent dan weer dat nu de kinderboeken van Roald Dahl er aan moeten geloven om de 'tere zieltjes' in onze maatschappij te beschermen.
In kinderboeken van Roald Dahl zijn door de Engelse uitgeverij Puffin en de Roald Dahl Story Company honderden wijzigingen aangebracht. Ook zijn er passages toegevoegd. Op die manier moeten de teksten minder aanstootgevend zijn
In het boek Sjakie en de Chocoladefabriek wordt Caspar Slok omschreven als dik. Dit kan nu niet meer, want dikke mensen nemen hier aanstoot aan en voelen zich niet langer inclusief. Daarom wordt Caspar nu enorm.
In hetzelfde boek komt een mevrouw Griezel voor en deze wordt in het boek omschreven als 'lelijk en beestachtig'. Ook dit kan natuurlijk niet langer en dus wordt mevrouw Griezel nu alleen maar 'beestachtig'.
Ook de Oempa Loempa's worden keihard aangepakt. Deze figuren worden in het boek 'kleine mannetjes' genoemd en dat is niet meer van deze tijd. Dus heten ze voortaan 'kleine mensen'.
Nog even terug naar het boek '1984'.
Winston Smith werkt zelf voor het Ministerie van Waarheid, en houdt zich bezig met het herschrijven van krantenberichten om aan te tonen dat de Partij het altijd bij het rechte eind heeft. Hiernaast houdt dit ministerie zich bezig met de ontwikkeling van Nieuwspraak, en heeft het een monopolie op de productie van drukwerk voor de proles. Dit drukwerk bevat meestal luchtige of zelfs pornografische verhalen en wordt gegenereerd met speciale apparatuur.
De proles is het volk waar Sigrid Kaag zo'n bloedhekel aan heeft, het 'gewone' volk.
Ook de Postcodeloterij komt in het boek voor:
Verder organiseert het ministerie de Loterij, waar bijna alle proles aan meedoen. Lagere prijzen worden uitgekeerd, maar de hogere vallen steevast op fictieve personen in andere provincies. Omdat er weinig contact is tussen de delen van Oceanië, is dit niet controleerbaar, en kunnen op deze wijze via de Loterij de proles ongestraft worden opgelicht en dom gehouden.
Een lezer is er ook helemaal klaar mee en schrijft het volgende:
Winston Smith werkt zelf voor het Ministerie van Waarheid, en houdt zich bezig met het herschrijven van krantenberichten om aan te tonen dat de Partij het altijd bij het rechte eind heeft. Hiernaast houdt dit ministerie zich bezig met de ontwikkeling van Nieuwspraak, en heeft het een monopolie op de productie van drukwerk voor de proles. Dit drukwerk bevat meestal luchtige of zelfs pornografische verhalen en wordt gegenereerd met speciale apparatuur.
De proles is het volk waar Sigrid Kaag zo'n bloedhekel aan heeft, het 'gewone' volk.
Ook de Postcodeloterij komt in het boek voor:
Verder organiseert het ministerie de Loterij, waar bijna alle proles aan meedoen. Lagere prijzen worden uitgekeerd, maar de hogere vallen steevast op fictieve personen in andere provincies. Omdat er weinig contact is tussen de delen van Oceanië, is dit niet controleerbaar, en kunnen op deze wijze via de Loterij de proles ongestraft worden opgelicht en dom gehouden.
Een lezer is er ook helemaal klaar mee en schrijft het volgende:
"Door de gevoeligheden te herschrijven kan ‘iedereen blijven genieten van de boeken'. Ze hebben niets te herschrijven, want dat is hun nalatenschap niet. De enige die daar toe geëigend is, is Roald Dahl zelf, en dat zie ik niet meer gebeuren.
Als je vroeger lelijk of dik of eender wat was, reflecteerde je dat niet op jezelf, maar enkel op de personages in het boek dat je aan het lezen was.
Met al die "woke" bullshit, zijn kinderen zo gevoelig geworden, dat ze alles wat negatief is, op zichzelf verhalen. Zoals in m'n vorige email gezegd, de vijand zit in onze parlementen, want zonder hen zouden onze scholen geen indoctrinatiekampen geworden zijn, en onze kinderen geen overgevoelige kasplantjes.