Wanneer iemand een groot gevaar oplevert voor de gevestigde orde, dan worden er drastische maatregelen genomen. Dat overkwam niet alleen John F. Kennedy, maar ook de Nederlandse Pim Fortuyn.
Pim Fortuyn is nog lang niet vergeten. Deze man had in ons land echte veranderingen teweeg kunnen brengen, maar dat stond niet op de planning van de duistere machthebbers in de achtergrond.
Daar is alleen behoefte aan ja-knikkers die zonder morren de grotere agenda doorvoeren zonder daarbij allerlei lastige vragen te stellen.
Aan alle kanten werd Fortuyn zo rond 2002 dan ook aangevallen. Want, zoals we weten is de pers een machtig wapen.
Aangezien het vandaag 21 jaar geleden is dat Pim Fortuyn op 6 mei 2002 door de milieuactivist Volkert van der Graaf werd vermoord, daarom vandaag nog eens aandacht voor de dagbladen en journalisten die Pim het graf in hebben gedemoniseerd.
— Gerard de Boer ⚓🚢 (@Gerard1945X) May 6, 2023
Opdat wij niet vergeten. pic.twitter.com/QOAfprgnVL
De Nederlandse staat berecht criminelen zoals Willem Holleeder omdat deze ervan wordt verdacht opdracht te hebben gegeven tot talloze liquidaties.
Iets dat ook de Nederlandse Staat doet als het haar zo uit komt, denk maar aan de moorden op de Molukse treinkapers en de moord op politicus Pim Fortuyn op 6 mei 2002 op het mediapark in Hilversum.
Er zijn veel meer overeenkomsten tussen de Nederlandse staat en Willem Holleeder dan je op het eerste gezicht zou denken. Beiden houden zich bezig met criminele activiteiten, beiden stelen, beiden doen aan afpersing en als we aannemen dat Holleeder schuldig is dan geven beiden opdracht tot liquidaties.
Volkert van der Graaf, de formele moordenaar van Fortuyn is regelmatig in het nieuws. Deze man die veroordeeld is voor de moord op Pim Fortuyn is het allemaal zat in Nederland en wil emigreren.
Natuurlijk is Van der Graaf niet de werkelijke moordenaar van Fortuyn, maar is hij gedood door een door de staat ingehuurde sluipschutter. Met "staat" bedoelen we natuurlijk ook instanties zoals de AIVD en de CIA (geheime diensten).
Van der Graaf gaf als motief voor zijn daad het volgende:
Tijdens de rechtszaak in maart en april 2003 bekende Van der Graaf de aanslag op Pim Fortuyn. Hij gaf als motief dat hij in Fortuyn een groeiend gevaar voor de samenleving zag, met name voor kwetsbare groepen zoals asielzoekers, moslims en mensen met een WAO-uitkering, aldus de verklaring van het Openbaar Ministerie.
Het werkelijke motief voor de moord op Pim Fortuyn was een hele andere. De man vormde een groot gevaar voor de gevestigde orde, omdat hij dacht en handelde als een mens en niet als een soort Bilderberg verlengstuk van de machthebbers achter de schermen.
Fortuyn was een gevaar voor alles wat zij wilden, omdat hij het beste wilde voor de samenleving en de bevolking en wat dat betreft weer vergelijkbaar is met een JFK of iemand als de huidige president Poetin.
Vaak wordt Fortuyn door mensen op één hoop gegooid met een Geert Wilders, maar dat is grote onzin. De laatste is een ingehuurde Zionist die als doel heeft de maatschappij te polariseren door bijvoorbeeld complete bevolkingsgroepen uit te sluiten.
We vonden ergens het volgende bericht uit 2009 wat bovenstaande aardig illustreert:
Al vaker is geconstateerd dat Fortuyn zich grotendeels buiten het politieke establishment ontwikkelde, daar waar Wilders een duidelijke insider is. Naar mijn mening is het bepaald geen schande voor een politicus als hij zich ook buiten Den Haag heeft weten te bewijzen, iets dat van Wilders moeilijk gezegd kan worden.
Fortuyn was bovendien een soort ‘integrator’ op zoek naar een ‘nieuwe consensus’ over de richting van Nederland, terwijl Wilders vooral polariseert en duidelijk aangeeft hele bevolkingsdelen uit te willen sluiten van de toekomst van onze samenleving. Daar waar de voorman van de Partij voor de ‘Vrijheid’ mensen beledigt met zijn belachelijke ‘kopvoddentaks’ en tegelijkertijd zijn tegenstanders tracht te muilkorven, zocht Fortuyn juist de discussie (ook met moslims), brak de muur van politieke correctheid steen voor steen af, was bovendien consequent in zijn opvattingen en formuleerde zorgvuldig, veelal ook met onverholen ironie.
Op het moment dat Van der Graaf drie schoten afvuurde op Pim Fortuyn was deze al dood.
In het lichaam van Pim Fortuyn zijn kogels gevonden van een verschillend kaliber. Naast de 9mm-kogels uit het wapen van Van der G. is er ook een 5.66mm-kogel gevonden in het lichaam van Fortuyn. Dit staat in een kopie van een KLPD-rapport dat door een klokkenluider is overhandigd aan Ine Veen die deze gegevens heeft gecontroleerd en verwerkt in haar boek Moord namens de 'Kroon'?. Volgens Veen blijkt hieruit dat een tweede schutter Fortuyn heeft beschoten.
Meerdere getuigen hoorden twee schoten en zagen pas daarna hoe Van der G. een aantal schoten loste op het lichaam van Fortuyn. Fortuyn zou daarbij in de bovenkant van zijn hoofd zijn geraakt terwijl aan de onderkant van zijn hoofd vervolgens geen grote wonden waarneembaar zijn. Volgens Veen blijkt hieruit dat er of met een licht kaliber is geschoten (lichter dan dat van de Firestar waarmee Van der G. schoot) of dat de hoofdwond niet het gevolg is van een schot dichtbij, dus op afstand gelost door iemand anders dan Van der G. Beide mogelijkheden suggereren volgens Veen dat er een tweede schutter is geweest die voorafgaand of tegelijkertijd met Volkert van der G. heeft gevuurd op Fortuyn.
Volgens Veen heeft deze tweede schutter mogelijk op het nabijgelegen elektriciteitshuisje gelegen en heeft deze daarna mogelijk het elektriciteitshuisje geopend teneinde de slagbomen te saboteren, waardoor de ambulance niet snel bij Fortuyn kon komen.
En dan het volgende:
Binnen 6 minuten ná deze moord, werd Van der Graaf ingerekend door een politiemacht die naar leek, eigenlijk klaar had gestaan voor deze actie..
De Staat als bloeddorstige moordenaar zal nooit voor een rechtbank verschijnen. De gelederen blijven gesloten en wie het dan toch waagt om de doofpotten open te breken, wacht een triest lot.
In 2012 kwam er een nooit uitgezonden interview met Pim Fortuyn boven water. Er worden allerlei redenen aangevoerd waarom dit interview nooit is uitgezonden.
Onlangs vond de VPRO in de archieven een nooit eerder uitgezonden interview met Pim Fortuyn uit januari 2002. In een gesprek met IJsbrand van Veelen van ruim een uur, gaat hij in op emancipatie, leefbaarheid, het integratiebeleid en veiligheid. "Je kunt Nederland beter een stadstaat noemen met een paar mooie landschappen dan een land."
Het interview was bedoeld voor het programma De Nieuwe Wereld, maar sneuvelde in de montage. Toen de VPRO onlangs de oude banden uit de archieven ging digitaliseren werd de opname terug gevonden.
Een interview, opgenomen enkele maanden voor zijn dood, wat, als dit wel was uitgezonden, de toekomst van Nederland er misschien heel anders uit had kunnen laten zien.
We vonden het volgende commentaar bij deze video:
Als de VPRO bovenstaand interview zou hebben uitgezonden, dan zouden vast en zeker sommige mensen van 'die linkse kerk' begrepen hebben waar Pim Fortuyn werkelijk voor stond en dit zou de demoniseringscampagne die de overheid en zijn handlers zorgvuldig hadden opgebouwd wellicht te gronde hebben gericht. In dit interview wordt namelijk duidelijk dat Fortuyn noch een racist noch een fascist was.
Met de liquidatie van Pim Fortuyn op 6 mei 2002 heeft Nederland een staatsman van formaat verloren. Zijn integriteit en manier van handelen doen denken aan de Syrische president Assad en de Russische president Poetin die ook in interviews hun ondervragers stevig - en gebaseerd op feiten - van repliek dienen, maar altijd correct blijven.
Pim Fortuyn hield van Nederland en velen hielden van hem.