Volgens de officiële onderzoekscommissie vlogen twee burgervliegtuigen op 9/11 met snelheden van soms wel boven de 1.000 kilometer per uur in de torens. Toen iemand Boeing belde om te vragen of zoiets kon op die hoogte begonnen ze daar hartelijk te lachen.
Het volgende artikel is een bijdrage van Erick van Dijk.
11 SEPTEMBER - HET NIEUWE PEARL HARBOR: DEEL 6 - DE VLIEGTUIGEN (Nederlands ondertiteld)
Een topsprinter kan een snelheid van bijna 45 km/u bereiken zonder schade op te lopen. OK, misschien een spier of peesblessure. Tenminste, als hij zich door de lucht beweegt, die weinig weerstand biedt. Maar stel dat je hem zou uitrusten met een straalmotortje op zijn rug om hem heel hard door water te bewegen, een medium dat veel dichter is dan lucht en daarmee veel meer weerstand levert, dan is de kans groot dat onze arme atleet armen en benen zal verliezen.
Een sporter die rent over land is natuurlijk niet te vergelijken met een Boeing 757 of 767. Het is een beetje de bedoeling van een vliegtuig, om de lucht in te gaan, en niet zo’n beetje. De gemiddelde vlieghoogte is tussen 11 en 12 kilometer.
Weer zo’n leuk weetje, weet je? Op die hoogte is de lucht veel ijler, zeg maar dunner, dan op zeeniveau. Hoe hoger, hoe dunner, hoe lager, hoe dikker. Nix moeilijks aan. Gevolg van dikkere lucht, net als in de vergelijking tussen lucht en water, is veel meer weerstand.
Logisch dus dat een vliegtuig op kruishoogte, waar de weerstand veel minder is omdat de lucht daar veel dunner is, met hetzelfde motorvermogen veel harder kan vliegen zonder nadelige gevolgen voor de structuur van het vliegtuig.
Hierom heeft ieder type een maximaal verantwoorde snelheid bij verschillende vlieghoogten.
Omdat we geen onzin willen verkopen halen we de bevindingen erbij van de officiële Onderzoekscommissie 11 September. Volgens hun onderzoek zouden de vliegtuigen die beide torens van het World Trade Center troffen bij het aanvliegen snelheden hebben gehaald van tussen 900 km/u tot boven 1.000 km/uur. Op zeeniveau, wel te verstaan. En het zou gaan om een gewoon passagierstoestel uit de burgerluchtvaart, waarvan de specificaties ook bekend zijn, zoals de eerder genoemde maximum verantwoorde snelheid.
Even Boeing bellen, de fabrikant van de onfortuinlijke vliegtuigen. Naar verluidt, in ieder geval. Een onderzoeker stelde de vraag of hun toestel, de Boeing 767-200, in staat was om 800 km/u te vliegen op 200 meter hoogte. De dame aan de telefoon moest er hartelijk om lachen om daarna mee te delen dat dit niet kon.
Misschien dat geen van de leden van de onderzoekscommissie op hetzelfde idee is gekomen?
Ook dit doet weer vele vragen rijzen. Als het niet kan, maar het gebeurt toch, zou dit je niet brengen tot de gedachte dat het misschien andere vliegtuigen waren? Met een veel sterkere structuur tegen de hogere luchtweerstand op geringere hoogten? Zwaardere motoren? Militair toestellen, wellicht, op afstand bestuurd? Want een militair zou zich niet vrijwillig te pletter vliegen…
Dit lijkt vergezocht maar wordt plausibel als je weet dat de CIA al in 1963 kwam met een voorstel voor Operation Northwoods. Het idee was o.a. een burgertoestel in de lucht van plaats te laten ruilen met een militair toestel zonder dat dit werd opgemerkt door verkeersleiding. Het militaire toestel zou dan doorvliegen om een doel te treffen. Een doel als misschien de verlokkelijk hoge torens van het WTC?