Angst verlamd en zorgt ervoor dat mensen de controle over hun gedachten verliezen en graag hulp accepteren van autoriteiten.Je zag het bij corona, daarvoor zag je dat toen AIDS ten tonele verscheen en in beide gevallen bleek het middel waarmee men kwam erger dan de kwaal.
Het volgende artikel is een bijdrage van Erick van Dijk.
AIDS: DODELIJK BEDROG (Deel 1 en 2, Nederlands ondertiteld)
Misschien was een betere titel voor deze aflevering geweest “100 dingen die je niet wilt weten over AIDS, maar wel moet weten.”
Het was net in de tijd waar ik enigszins seksueel actief begon te worden. Enigszins, want zo makkelijk was dat toen allemaal niet. Toen kwam AIDS. Dat maakte seksueel contact behoorlijk veel moeilijker. De meesten waren bang. Ik was 18. Ik was onverschillig. Het leven was toch al kut. Boeien…
De beste manier, zo leek het, om geen AIDS te krijgen was geen seks hebben. Noodgedwongen was ik daar heel goed in, dus ik ontsnapte aan dit vreselijke lot, zo meende ook ik. Het was midden jaren 1980’. Geen internet of mobiele telefoons om je kennisbassin te vullen. Ook ik was nog besmet met het virus van onwetendheid. Je wist niet beter dan wat je door autoriteiten werd verteld de waarheid was. Je kon je niets anders voorstellen.
Als je informatie ziet als het medicijn tegen onwetendheid dan zou je kunnen zeggen dat het internet, als je de weg kent, onze apotheek is. Kennis is macht. Niet zozeer macht over anderen, maar macht over je binnenwereld, waar je dialogen voert met de stemmen in je hoofd, wat de meesten zouden benoemen als hun gedachten en hun denken. Want de processen daarbinnen worden mede gevoed door informatie van buitenaf.
Het is tijdens de plandemie vaak benoemd, maar nooit echt doorgedrongen tot de massa. Angst verlamd. Het zorgt ervoor dat je de controle over je gedachten kwijtraakt en je verliest in allerlei vage, meestal ongegronde speculaties. Het zorgt ervoor dat je niet meer goed kunt nadenken. En als een autoriteit de reikende hand uitsteekt, jou vertelt wat er aan de hand is en wat je moet doen, dan neem je dat graag aan. Het biedt enige rust in je hoofd. Maar het neemt de angst en de speculaties niet weg. Zeg maar een soort paracetamol. Het helpt een beetje, maar meestal niet goed of lang genoeg.
Zoals met zoveel zaken waarover in de media lange tijd veel heisa wordt gemaakt en dan plotseling uit beeld verdwijnen, zo ging dat ook met AIDS. Er kwam geen geneesmiddel maar wel een medicijn. Je ging er niet meer dood aan.
Ken je die uitdrukking “het middel is erger dan de kwaal”? Dat dus.
Om te beginnen, zoals we dat in deze serie al eerder zagen bij polio, pest, pokken, etc., ook hier ontdekken we opnieuw dat er andere oorzaken lijken te zijn dan de aangewezen zondebok, een virus met de naam HIV.
Eerst ging het voornamelijk om homoseksuele mannen. Een minderheid van homo’s gingen zich in de jaren 1970’en 1980’ te buiten aan seksuele uitspattingen. Niks mis mee, ieder diertje zijn pleziertje. Maar dit ging gepaard met een buitensporig gebruik van allerlei chemische middelen en drugs. Slecht voor je lichaam zorgen. Doe je dat jarenlang dan kun je verwachten dat je lichaam een keer gaat protesteren. Het middel, toen het er kwam, bleek inderdaad erger dan de kwaal. De boude stelling: de meesten die AZT kregen maar toch overleden aan AIDS overleden door AZT.
Sterkte met het verwerken van je boosheid.