In ons land kennen we de talrijke onderzoeken naar Joris Demmink die nooit en te nimmer tot een resultaat hebben geleid.In België kennen ze de talrijke onderzoeken naar de Bende van Nijvel die nooit en te nimmer tot een resultaat hebben geleid.
Ze hebben toch zo hun best gedaan, die onderzoekers in België, maar helaas.
Want in België is het onderzoek naar de Bende van Nijvel stopgezet en hierdoor blijven 28 moorden onopgelost.
,,Jaren van intensief en volgehouden speurwerk hebben helaas niet geleid tot het resultaat waarop we hadden gehoopt, namelijk de identificatie van de daders van de feiten”, aldus federaal procureur Ann Franssen. ,,Dit is niet de boodschap die we wilden brengen, maar we kunnen niet anders dan vaststellen dat geen verdere onderzoeksdaden meer gesteld kunnen worden in het dossier”. Ze noemde haar aankondiging ‘ongetwijfeld een nieuwe mokerslag’ voor de slachtoffers en nabestaanden.
Na veertig jaar komt er nu een einde aan het onderzoek. In 2018 werd het door het federaal parket overgenomen. In de laatste vijf jaar zijn er meer dan 1500 tips bekeken, bijna 600 DNA-stalen afgenomen en ruim 2700 vingerafdrukken vergeleken.
Kort voordat dit enorme onderzoek begon schreven wij eind 2017:
Bewijs in de zin dat het voldoende zou zijn voor rechtbankveroordelingen, zullen er nooit komen en dus schrijven de mainstream media braaf dat er geen bewijs is. Dat alle betrokkenen en andere mensen die het wel weten uit angst stijf hun kaken op elkaar houden, wil niet zeggen dat er inmiddels niet voldoende indirect bewijs ligt om te kunnen constateren dat we hier te maken hebben met een Gladio operatie.
Nu komt het bericht dat er na jaren ‘intensief onderzoek’ helaas wederom niets is gevonden, waarmee ook onze voorspelling uit 2017 bewaarheid is geworden.
Voor hen die geïnteresseerd zijn in dit verhaal, hierna een deel uit dat eerdere artikel:
De Bende van Nijvel zal velen niets zeggen omdat het al vrij lang geleden is gebeurd, maar zeker de iets oudere Belgische lezers zullen zich deze bende goed kunnen herinneren.
Wikipedia zegt er het volgende over:
De Bende van Nijvel (in het Frans aangeduid als Tueurs fous du Brabant) was een groep misdadigers die in 1982, 1983 en 1985 in België een reeks moorden, inbraken, diefstallen en overvallen pleegde. Daarbij vielen in totaal 28 doden en ruim 40 gewonden. Met name de bloedige roofovervallen op supermarkten van de Delhaizeketen in 1985 schokten de Belgen. De leden van de Bende van Nijvel werden niet ontmaskerd en ook hun motieven zijn tot op heden niet bekend. Het politieonderzoek verliep in de beginfase volgens sommigen chaotisch en onzorgvuldig. Hierdoor én omdat het aantal doden en gewonden hoog was maar de buit relatief gering, werd de bende vaak gezien als een organisatie met politieke motieven die bescherming genoot van hogerhand. Bewijzen voor deze stelling zijn nooit gevonden.
Nu, 35 jaar later, is er formeel nog steeds geen duidelijkheid omtrent de daders, alhoewel de broer van één van de zelfbenoemde leden van de bende zijn mond opendoet en de nodige aandacht krijgt in de mainstream media:
Nieuwe feiten in het onderzoek naar de Bende van Nijvel, waaronder de bekentenis van een bendelid, wakkeren de oude stelling aan dat het gaat om een doofpotaffaire.
,,Mijn broer is altijd van hogerhand beschermd geweest bij de rijkswacht. Er zijn mensen die liever niet bekend worden. Als alles uitkomt, zal België te klein zijn.''
Het zijn woorden van de broer van C.B. uit Aalst, de voormalige rijkswachter die op zijn sterfbed heeft bekend dat hij de 'De Reus' was. Een bendelid kreeg deze bijnaam op basis van verklaringen van mensen die getuige waren van de uiterst gewelddadige overvallen van de beruchte Bende van Nijvel. In de jaren 80 kwamen daarbij 28 mensen om het leven. Op brute wijze, standrechtelijk en willekeurig afgeknald op straat en in supermarkten.
Er wordt weer geschreven alsof deze doofpot ooit alsnog zal opengaan. Dat gaat niet gebeuren, want met de bende van Nijvel praten we over door de staat uitgevoerde operaties.
In de jaren vijftig is in West-Europa het geheime netwerk Gladio opgericht. De Belgische tak, met de naam SDRA-8, is rond 1950 opgericht door de militaire inlichtingendienst en door de staatsveiligheid. Het is dan volop Koude Oorlog en Gladio is bedoeld als verweermiddel tegen een eventuele bezetting door troepen uit de Sovjetunie. In Gladio zitten zowel burgers als militairen.
Met de "staat" wordt in het algemeen niet de doorsnee minister en parlementariër bedoeld, maar bepaalde elementen binnen de staat die samenwerken met de CIA, Mossad en de NAVO. Een soort schaduwregering die buiten het publieke zicht opereert.
Formeel zijn de Gladio operaties in de meeste West Europese landen gestopt en zijn vervangen door wat klokkenluider Sibel Edmonds noemt: Gladio B. Deze nieuwe versie van Gladio is vooral bedoeld voor het destabiliseren van het Midden Oosten en gebieden die onder Russische invloedssfeer staan. Zo hebben we kennis kunnen nemen van Gladio B met de dood van de Maltese journaliste Caruana Galizia en de Nederlandse betrokkenheid daarbij.
De reden dat er nooit openheid van zaken zal worden gegeven over de bende van Nijvel is omdat:
Maandag is het dertig jaar geleden dat de Bende van Nijvel in Aalst haar meest bloedige aanslag pleegde. Een van de meest intrigerende sporen in het onderzoek leidt tot op vandaag naar een geheimzinnig netwerk van ‘slapende’ geheim agenten dat vlak na de Tweede Wereldoorlog in ons land werd opgericht. Bernard Legrand was de laatste baas van dat zogenaamde Stay Behind-netwerk. Nu spreekt hij voor het eerst.
“Hier Radio Brussel… Beste Stay Behind-vrienden, de sectie SDRA8 geeft blijk van haar hoogste waardering en dankt u allen voor uw toewijding tegenover het land. Wij verzekeren u dat alle druk en bedreigingen tot niets dienen en dat wij ons gegeven woord alle eer aan doen. Adolf stelt het goed!”
In een opvallend manoeuvre slaagde luitenant-kolonel Bernard Legrand erin om een journalist van Le Soir dit enigmatisch bericht op de voorpagina van de krant te laten publiceren. Het bericht, dat zelfs in de twee landstalen verscheen, joeg een schokgolf door het parlement en de publieke opinie. Legrand getuigde op dat moment voor de parlementaire onderzoekscommissie die het bestaan onderzocht van een eventueel clandestien internationaal inlichtingennetwerk in België.
De onderzoekscommissie eiste dat Legrand de namen van de leden van zijn Belgische Stay Behind-netwerk zou bekendmaken. Op die manier wilde de commissie nagaan of er een verband kon zijn met de aanslagen van de Bende van Nijvel. Maar Legrand, die van 1983 tot bij het opdoeken in 1990 aan het hoofd van het Belgische Stay Behind alias SDRA8 (Service de Documentation, de Recherche et d’Action) stond, weigerde halstarrig.
Met het bericht in Le Soir liet hij de leden van Stay Behind weten dat ze zich geen zorgen moesten maken. Hij zou blijven zwijgen tot in het graf.
Het volgende verhaal dat in 2014 verscheen in de media legt uit vanwaar en hoe de bende opereerde:
Joël L., een vroegere informant van de Staatsveiligheid, is naar justitie gestapt met een outing als ‘betrokkene’ bij de Bende van Nijvel. “De Bende opereerde vanuit de Amerikaanse luchtmachtbasis in het Henegouwse Chièvres.” De speurders in Charleroi lijken zijn getuigenis ernstig te nemen.
Joël L. (62) leeft teruggetrokken in een dorp in de Franse Pyreneeën. Nadat hij in juni drie dagen aan een stuk werd ondervraagd door de speurders van de cel Waals-Brabant in Charleroi, werden er schoten gelost voor zijn woonst. Hij spreekt zich niet uit over een mogelijk verband. “Ik spreek omdat het lang genoeg geduurd heeft”, zegt hij. “Ik kon in die tijd niet spreken. Ik voelde me misbruikt. Ik vertrouwde in België niemand meer, en zeker de politie niet.”
Joël L. deed zijn legerdienst in 1970 in Duitsland, bij de Ardense Jagers. Hij opereerde onder bevel van majoor Jean Bougerol, een Belgische militair van wie 20 jaar later zou blijken dat die tijdens de koude oorlog een van de leidende figuren was van SDRA8, een geheim burgerleger dat anticipeerde op een invasie door de Sovjet-Unie. In die jaren waren er in heel Europa zogenaamde Gladio-netwerken met wapens, radiosystemen, opslagplaatsen. In Italië is aangetoond dat er meerdere bomaanslagen werden gepleegd die achteraf werden toegeschreven aan extreem links.
Pas recent kwam aan het licht hoe de VS in die jaren de strategie van de spanning toepasten: vuile spelletjes, bomaanslagen en moorden, om de roep om een daadkrachtiger regime te versterken. Als je L. mag geloven past ook de Bende van Nijvel in dat plaatje. L. werd in 1974 bediende in een staalfabriek in Jemappes en was actief bij de socialistische vakbond. Toen de fabriek in 1982 de poorten sloot, ging dat gepaard met stakingen en knokpartijen met de rijkswacht. L. was bemiddelaar, werd een vertrouwde figuur onder de metallo’s, waar in die tijd de communistische PTB sterk stond.
L. zei ja toen een rijkswachtofficier en een agent van de Staatsveiligheid hem vroegen nu en dan inlichtingen door te spelen. “Het was de tijd van de betogingen tegen Amerikaanse kernraketten. Men maakte zich zorgen over de groeiende invloed van extreem links. Ik was infiltrant, in zekere zin. Wat ik deed, leek onschuldig.”
Dat verandert als L. midden 1984 wordt gecontacteerd door een militair die zich voorstelt als kolonel Rémy en een zekere Cassidy, een hoge Amerikaanse militair. Het zijn de enige opdrachtgevers die L. zegt te hebben gekend.
“Ik kreeg kleine opdrachten. Meetings bijwonen van linkse organisaties. Het was de periode van de eerste aanslagen van de CCC. Ik werd op weekbasis betaald voor mijn opdrachten. Goed betaald, trouwens. Vergaderingen met Rémy en Cassidy vonden plaats in een klein hotelletje in Casteau, nabij de SHAPE, het operationele NAVO-hoofdkwartier.”
“Men vroeg me ook specifieke routes te verkennen. De routes die ik moest onderzoeken begonnen en eindigden bijna altijd op de luchtmachtbasis in Chièvres, vlakbij de SHAPE. Ik moest altijd de snelst mogelijke en voor de politie het lastigst te blokkeren routes zien te vinden. Ik moest rijtijden oplijsten bij alle omstandigheden: zon, regen, duisternis, … Voor elke route moesten alternatieven worden uitgetekend.”
Op 27 september 1985 overvalt de Bende van Nijvel op één avond zowel de Delhaize in Eigenbrakel als die in Overijse. Er vallen acht doden. Een vader wordt geëxecuteerd terwijl hij een levend schild vorm voor zijn zoontje. Het bizarst aan de overval is de buit. De Bende haalt in Overijse 2,5 miljoen frank (625.000 euro) uit de kassa’s maar meer dan de helft is waardeloos, want het gaat om afgestempelde cheques. Bizar genoeg laat de Bende biljetten van 1.000 en 5.000 frank liggen.
Joël L.: “De dag daarvoor nog heb ik op vraag van Rémy de routes naar Overijse en Eigenbrakel verkend. Ik was daar al mee bezig van in juni. Het was een van mijn grote opdrachten. Het was een hele schok, die beelden op tv. Tot dan dacht ik altijd dat ik aan de goede kant stond.”
En nog steeds probeert men de schijn op te houden alsof hier sprake zou zijn van een bende die uit is op eigen gewin, wreed te werk gaat en het niet interesseert hoeveel slachtoffers ze maken. De bende van Nijvel is niets minder dan de zoveelste false flag operatie: aanvallen op de eigen bevolking om de eigen agenda te bevorderden.
Bewijs in de zin dat het voldoende zou zijn voor rechtbankveroordelingen, zullen er nooit komen en dus schrijven de mainstream media braaf dat er geen bewijs is. Dat alle betrokkenen en andere mensen die het wel weten uit angst stijf hun kaken op elkaar houden, wil niet zeggen dat er inmiddels niet voldoende indirect bewijs ligt om te kunnen constateren dat we hier te maken hebben met een Gladio operatie.
Eén van de zoveelste leugens door overheden ten opzichte van het eigen volk.