De theorie waarop de zeer succesvolle en winstgevende middelen uit de psychofarmacologie zijn gebaseerd, je raad het al, is nooit onderbouwd met hard bewijs.

Of misschien toch, zo zou blijken uit “wetenschappelijke” studies … die werden betaald door de farmaceutische industrie.

Het volgende artikel is een bijdrage van Erick van Dijk met aan het eind deel 3 uit de videoserie: Big Farma en de grote leugen.

Deel  1 is hier te lezen/zien en deel 2 hier.
 

De absolute arrogantie, de hoogmoed van de werkgroep die verantwoordelijk was voor het volledig herzien van DSM-II, het diagnostisch en statistisch handboek voor psychiatrische aandoeningen, vervat in één anekdote. 

Ik was bij een vergadering van de werkgroep waar een discussie was of een bepaald gedrag geclassificeerd moest worden als symptoom van een bepaalde aandoening.

In de loop van het gesprek en tot mijn grote verbazing zei een lid van de werkgroep plotseling “nee, dat gedrag kunnen we niet opnemen als symptoom want dat doe ik zelf ook.” Zo werd besloten dit gedrag niet als symptoom op te nemen omdat, zo werd verondersteld, als iemand uit de werkgroep dat gedrag vertoonde dan moest dat gedrag toch perfect normaal zijn? 

In dit derde deel, niet het laatste, er komt nog een vierde deel, zo ontdekte ik aan het einde van dit deel, zien we opnieuw, en voor de zoveelste keer, hoe geld de wortel is van alle kwaad. Ik herinner nog maar eens aan een zin uit de openingsvertelling van de film In de ban van de ring, “het hart van de mens is makkelijk te corrumperen.” Altijd weer die menselijke aard. Het is net Autodrop … 

Ook dit zal voor velen weer moeilijk voor te stellen zijn. Er is dus dit handboek waarin alle psychische stoornissen, hun symptomen en “behandelwijzen” staan beschreven. De niet geïnformeerde leek, de massa, eigenlijk, zal daarbij denken dat dit tot stand kwam door rigoureus onderzoek en debat binnen de beroepsgroep. “Wat weten wij als leek daar nou van? Zij hebben ervoor geleerd, die zullen het toch wel weten?” 

Deze onwetendheid sluit dan al vaak de deur voor verdere discussie of het aanvoeren van goede argumenten uit, als je goed zoekt, zelfs de gevestigde media en medische vakbladen, die het juiste standpunt onderbouwen en daarmee een eerdere aanname of theorie teniet doen. 

Toch blijft de ontkrachte theorie van de chemische onbalans in de hersenen als oorzaak voor psychische stoornissen gebruikt worden om jaarlijks tientallen miljoenen mensen aan de psychiatrische drugs te krijgen, en het liefst te houden. Het handboek DSM staat daarbij centraal. 

De eerste uitgave, uit 1952, bevatte 106 geestelijke aandoeningen. De laatst verschenen editie, DSM-V, in Nederland in gebruik sinds 2014, is de opsomming van meer dan 450 “geestesziekten.” In contrast, 100 jaar geleden kreeg 1 op 1.000 mensen een diagnose van een geestesziekte. In de jaren 1950 1 op 100. Vandaag de dag, aan de hand van het laatste DSM, zou 1 op 4 mensen lijden aan tenminste één van de stoornissen uit dit dikke boek. 

Ook al weer oud nieuws. Wie op dit terrein beter geïnformeerd is weet dat het overgrote deel van “wetenschappelijk onderzoek,” 90%, wordt betaald door de farmaceutische industrie. En ook dat er zeer veel fraude wordt gepleegd in de “wetenschap.” Dus hoe betrouwbaar is een “studie” die “bewijst” dat een middel werkt en veilig is? En daar is de cynicus in mij weer. Het lijkt hen niet uit te maken, zolang het geld maar binnen blijft rollen …

De volledige tekst van de ondertiteling is hier te downloaden.