Dat is de titel van een artikel op de website van de Engelse staatsomroep BBC.
Door alle publicaties rondom het implanteren van een microchip is er bij veel mensen toch onwillekeurig een soort weerstand ontstaan tegen het onderhuids aanbrengen van een dergelijke chip.
Dus, wat je nu ziet gebeuren in de mainstream media zijn artikelen zoals nu bij de BBC. Die niet anders kunnen worden omschreven dan als propaganda voor de geïmplanteerde microchip.
Het artikel begint met te vertellen hoe de journalist in kwestie zijn Engelse versie van de OV chipkaart uitelkaar aan het peuteren was en daar binnenin een RFID chip ontdekte. Vervolgens begint hij te fantaseren of het toch niet mogelijk zou zijn om die chip onder de huid te implanteren zodat hij voortaan alleen maar met zijn hand hoefde te zwaaien om de poortjes bij de Londense ondergrondse metro te openen.
Hij gaat op zoek naar manieren om een microchip te kunnen laten implementeren en komt vervolgens uit bij zogenaamde “grinders”. Dit zijn mensen die vanalles doen om hun lichaam door middel van technologie te “verbeteren”. Althans zij vinden het een verbetering.
Veel van die grinders lopen al rond met een geïmplanteerde microchip onder de huid. Dit wordt meestal ingebracht in het zachte weefsel tussen de duim en wijsvinger.
Verder wordt er in het artikel iemand van een biotechbedrijf aan het woord gelaten die uiteraard zijn uiterste best doet om alle voordelen van een ingebouwde chip uit te leggen.
“In plaats van een kaart met ingebouwde RIFD chip in je portefeuille in je broekzak bewaren, doe je dat nu in een onderhuidse zak”. “Een groot voordeel is dat je hem nooit meer zult verliezen”.
Het punt veiligheid komt uiteraard ook aan de orde en er wordt gesteld dat er bij een onderhuidse chip minder kans is dat mensen met een “card reader” jou gegevens zullen bemachtigen. Dat uiteindelijk je fysieke lichaam een instrument wordt dat door machines kan worden gelezen.
Dan wordt er uitgebreid ingegaan op alle voordelen die dit zou kunnen bieden met de verschillende bankkaarten die nu in omloop zijn. Je hebt dan uiteindelijk geen magneetstrip meer nodig, geen pincode of dongel.
Tot slot wordt er in het artikel aangegeven dat het op dit moment nog allemaal experimenteel is, maar dat we wel onherroepelijk richting een maatschappij gaan waar alles wordt gecontroleerd door RFID microchips.
Om dan te eindigen met een alleszeggende slotzin: “Wanneer die dag is aangebroken, kan ik geen betere plaats bedenken om mijn chip te bewaren dan in mijn lichaam”.
De hele suggestie en strekking van het artikel is dat omdat je toch aan alle kanten al wordt gecontroleerd, het weinig uitmaakt dat je deze chip dan onder je huid stopt. Want als het dan toch om het even is en het is waar we met z'n allen naartoe gaan, dan kun je beter optimaal gebruikmaken van alle voordelen die een ingebouwde chip biedt.
Dit soort artikelen zul je waarschijnlijk steeds vaker tegenkomen in de mainstream mediakanalen. Het conditioneren en voorbereiden van de mensheid op de dingen die gaan komen en een ingebouwde chip is er daar één van.
Bron:
BBC