Eén van de grootste humanitaire rampen in de recente geschiedenis vindt onder onze ogen plaats in een gebied met 7 miljoen inwoners.
Na eerdere maatregelen van de overheid in Kiev was een humanitaire ramp in het oostelijk deel van het land te verwachten en dat is dus ook precies wat er nu gebeurt.
Er zijn natuurlijk meerdere manieren om de bevolking in het oosten op te ruimen en één daarvan is te zorgen dat ze omkomen van de honger.
Ongeveer de helft van de bevolking in deze gebieden is nu aangewezen op voedselhulp. Volgens Amnesty International bereikt een groot deel van de voedselhulp die er wel is de bevolking niet omdat deze wordt tegengehouden door vrijwilligers die meehelpen met het Oekraïense leger en huurlingen.
Zo zei één van de commandanten van een groep huurlingen: “Wij staan met hen op voet van oorlog en tegelijkertijd geven wij ze te eten”. Die logica maakt dat zij weigeren de voedselkonvooien te laten passeren.
Een goede manier om erachter te komen wat de situatie werkelijk is in een gebied is via niet gecensureerde bewoordingen van iemand die daar woont. In dit geval is dat George H. Eliason, een Amerikaan die door de auteur Eric Zuesse van Global Research betrouwbaar wordt geacht.
De werkelijkheid is dat er al bijna zes maanden lang een blokkade is van het Donbas gebied. De bankruns vonden plaats laat in het voorjaar en duurden tot het midden van de zomer.
Ik was erbij toen er duizenden mensen letterlijk dagenlang voor een pinautomaat bij een bank stonden te wachten. In die periode was er een extra heffing voor iedere storting bij een Donbass bank en dit geld werd gebruikt om de kogels te kopen die vervolgens de mensen doden die de extra heffing en dus de kogels hadden betaald.
Toen Kiev terrein begon te verliezen, midzomer, werden de banken gesloten. Dicht zonder enige waarschuwing en alle geld op de rekeningen werd gestolen om nog meer kogels te kopen.
Hoe kun je een bankrun in november hebben als de banken al 4 maanden lang niet open zijn geweest?
De kwetsbaren, de stervenden en de doden
Pensioenen en uitkeringen voor de ouderen en gehandicapten werden ook al midden in de zomer afgesneden. De grote bedrijven die in handen zijn van de staat of de oligarchen stopten met het betalen van salarissen.
Tegen het begin van juli overleefden gepensioneerden op het platte land van de restanten van de oogst, zoals onrijp fruit, en de hulp van hun buren.
In augustus begon ik verhalen te horen over verhongering onder de meest kwetsbare mensen. Mensen die bedlegerig waren of die vanwege hun handicap niet hun huis konden verlaten, stierven van honger en dorst. Waar waren de buren?
In het begin van de zomer begon het Oekraïense leger appartementsgebouwen en huizen onder vuur te nemen. Gedurende de hele zomer bleef dit doorgaan. Dit werd eerst door Kiev ontkend, maar later maakte het niet meer uit want Kiev had de mensenrechten voor inwoners van het Donbassgebied in het voorjaar opgeschort.
Het beschieten met granaten van burgerwoningen had het door Kiev gewenste effect. Het zorgde voor een stroom van doodsbange vluchtelingen richting Wit Rusland of Rusland en daar voor de nodige opvangcapaciteitsproblemen zorgden.
Ik heb toegekeken hoe mensen tot dit besluit kwamen. Ze spreken er uit angst met niemand over. Van het ene op het andere moment zijn ze gewoon weg. Het sociale vangnet dat door Poroshenko in november met veel bombarie werd gecreëerd voor mensen uit de Donbass, bestond in de praktijk al sinds het eind van het voorjaar niet meer.
Medicatie
Laat in het voorjaar was er een tekort aan medicijnen voor levensbedreigende ziekten zoals diabetes en hartziekte. Maar, ook aan medicijnen zoals antibiotica. In het begin werden medicijnen vervoerd in voertuigen die duidelijk waren gemarkeerd met een rood kruis of ziekenauto's.
Dit werden de favoriete doelwitten van de huurlingen en leden van het Donbass bataljon (van Igor Kolomoisky).
Ook waren ziekenhuizen in de steden altijd maar weer doelwit. De werkelijkheid is dat er al sinds de zomer mensen sterven omdat de medicijnen die ze nodig hadden voor hen buiten bereik werden gehouden.
Het maakt niet uit hoeveel moeite je doet met menselijke hulp, je praat over 7 miljoen mensen in een oorlogsgebied die permanent worden bestookt met raketten en granaten.
Het opzetten van een verhongeringsysteem.
Laat in het voorjaar begon het Oekraïense leger met het planten van landmijnen overal in de graanvelden die nodig waren om mens en dier in de regio in leven te houden. Er is geen enkele manier om te zien of er mijnen liggen in een veld en er werd door het Oekraïense leger niet aan de lokale bewoners verteld dat ze uit de buurt moesten blijven.
Dit zijn de velden waar de boeren hun bestaan op baseren en het graan produceren dat nodig is voor brood. Eén van mijn buren raakte met zijn tractor tijdens het oogsten een mijn. De tractor werd vernietigd en hij had alle geluk van de wereld om het er levend af te brengen. Toen hij bij bewustzijn kwam, zag hij zijn tractor branden.
Het Oekraïense leger heeft graan- en maïsvelden verbrand die onder hun controle waren. Deze praktijk heeft zo goed als de hele zomer geduurd. Deze tacktiek van de verschroeide aarde werd gebruikt om de huidige situatie te veroorzaken. Een die heel binnenkort voor massale hongersnood zal zorgen en uiteraard alle ziektes die daarmee gepaard gaan. Op tienduizenden hectares land kon niet worden geoogst.
Zoals bekend is Kiev ook niet erg subtiel over wat ze van plan zijn. Zo verklaarde de nieuwe gouverneur van Lugansk dat de humanitaire blokkade van Lugansk en Donetsk bedoeld was om hetzelfde effect te creëren als de hongersnood in de Sovjet Unie van 1932-33, waarbij miljoenen mensen in centraal en zuidoost Oekraïene omkwamen van honger en/of ziekte.
Kampen
Toen het vluchtelingenprobleem midzomer internationale aandacht begon te trekken, werd er door president Poroshenko een hele show opgezet over hoe vluchtelingen uit het Donbassgebied onthaald zouden worden door de Oekraïense bevolking en dat er veel geld voor hen opzij was gezet.
Maarja je praat over Kiev, dus het geld werd gestolen, net zoals de donaties. De vluchtelingen werden ondergebracht in zomerkampen zonder voorzieningen en voor het grootste deel zonder humanitaire hulp. De humanitaire hulp die niet wordt gestolen, gaat naar de soldaten.
Mensen die in de zomer in die kampen terechtkwamen zitten daar nu, in december, nog steeds en zonder verwarming. Velen van hen zullen alleen al omkomen van de kou.
Vluchtelingen die dachten dat ze geluk hadden omdat ze steden zoals Kiev wisten te bereiken kwamen van een koude kermis thuis. Ze kregen geen werk en geen uitkeringen omdat ze uit het Donbassgebied kwamen. Deze mensen liepen weg voordat het referendum kwam en dachten dat ze hiermee goede Oekraïense burgers waren, maar worden nog steeds met de nek aangekeken en uitgescholden voor Moskal (het scheldwoord voor Russen).
Volgens de laatste nieuwe wetten uit Kiev worden de kinderen bij hun moeder weggehaald zodat ze kunnen worden grootgebracht in weeshuizen en ze later goede Oekraïense nationalisten zullen worden.
Bron:
Sott Net