Geboren op Venus en nu op aarde

We weten dat er zich op onze aarde buitenaardse mensen bevinden, maar je herkent ze in het algemeen niet direct als zodanig.

Zo woont er in Amerika een vrouw die zo’n 250 jaar geleden werd geboren op de planeet Venus.



Er zijn meer gevallen bekend van mensen die ongewoon DNA hebben of simpelweg weten dat ze afkomstig zijn van een andere planeet.

Eén van hen is een vrouw uit de Amerikaanse staat Ohio, die luistert naar de naam Omnec Onec. In een eerder artikel enkele jaren geleden schreven wij:

Omnec Onec stelt dat ze een vrouwelijke buitenaardse is die oorspronkelijk in 1955 naar de Aarde kwam. Ze is 246 aardse jaren geleden geboren en groeide op in Teutonia, een stad op Venus die verwijst naar eerdere contacten tussen Venus en de Aarde, waaronder een reis naar Venus door een Duitse wetenschapper.

Ze leefde naar eigen zeggen op het astrale niveau, zonder fysiek lichaam, totdat ze werd geïnstrueerd door haar leiders om naar de Aarde te reizen met een boodschap van vrede en broederschap.


Eén van onze lezeressen weet veel meer over deze vrouw en daarom volgt hierna het door haar geschreven artikel (dank!) over Omnec Onec met de titel:

Spiegeltje spiegeltje…

De gelijkenis tussen de geschiedenis van Venus en die van de aarde

Door H. M. Reijman

Omnec Onec is geboren op Venus, in de astrale sfeer. Ze bracht daar een deel van haar jeugd door, tot ze besloot naar de aarde te komen voor een speciale missie, die uit twee delen bestaat: het inlossen van karma en het verspreiden van de Venusiaanse spiritualiteit. Als jong meisje, onder begeleiding van haar oom Odin, nam ze een stoffelijk lichaam aan en samen kwamen ze naar de aarde. Odin en Omnec brachten een gewenningsperiode door in een Tibetaans klooster. Hier kon Omnec wennen aan het hebben van een stoffelijk lichaam en ze kreeg er onderricht in hoe het er hier op aarde aan toe gaat en wat ze zou kunnen verwachten.

Toen ze voldoende was gewend en veel had geleerd nam ze de plaats in van een verwante ziel, een jong meisje van 7, Sheila Gipson. Omnec en Sheila vertoonden een opvallende uiterlijke gelijkenis. Sheila kwam om bij een busongeluk en Omnec kon haar plaats innemen.

Omnec leidde vervolgens een aards leven vol met zeer uitdagende omstandigheden. Het duurde lang voordat ze uiteindelijk haar ware verhaal naar buiten kon brengen. Dat ze in feite niet Sheila Gipson was, maar Omnec Onec, geboren op Venus. Ze beschrijft haar verhaal in drie boeken: de Venusiaanse Trilogie, zeer onlangs in het Nederlands uitgegeven door Hajefa.

In het eerste boek van de trilogie, genaamd Van Venus kwam ik, beschrijft ze op heldere wijze het leven op Venus en de geschiedenis van de planeet, die zij zelf overigens Tythania noemen. Het tweede boek, genaamd Engelen huilen niet, beschrijft haar tragische leven op aarde. Het derde boek, Mijn boodschap, belicht de Venusiaanse spiritualiteit, die is gebaseerd op universele wetten.

Hieronder volgt een samenvatting van wat teksten uit het eerste boek, die duidelijk zal maken dat de aarde op een kruispunt staat in haar geschiedenis, een sprong naar een andere dimensie. Venus heeft dat punt al lang geleden gepasseerd. Spiegeltje spiegeltje…

“De geschiedenis van Venus is kleurrijk en opwindend, maar dat geldt voor de geschiedenis van elke planeet, inclusief de aarde. De werkelijke waarde van dit verhaal ligt waarschijnlijk in het feit dat ons verleden zo opvallend gelijk is aan dat van jullie. Wij hadden ooit dezelfde problemen die nu de aarde belagen. We hadden oorlogen, vervallen steden, misdaad in de straten, moreel verval, uitbuiting en een betekenisloosheid in het alledaagse leven van onze burgers. Hoe we deze torenhoge problemen en de perioden van hopeloosheid en twijfel overwonnen zal wellicht diegenen van ons die op aarde leven inspireren in de jaren die komen.

Het laatste gouden tijdperk van Venus was een vredige tijd. Daaraan kwam een einde toen tijdens een aantal jaren de dampkring kleiner werd en er regelmatig droge periodes waren. De zon was erg heet en leek vijandig. Er ontwikkelde zich een dichte wolkenlaag en er kwam ziekte over het land. Dit maakte de mensen op Venus bang. Ze durfden niet langer op het oppervlak te leven en begonnen ondergrondse koloniën te stichten. Venus beschikte over voldoende technologie om het leven onder de oppervlakte comfortabel te maken. Deze ondergrondse periode duurde minder dan een eeuw, wat desalniettemin een lange tijd is om onder de grond te verblijven. Er waren veel families waarvan de ouders en grootouders allen ondergronds geboren waren.

De jongere families waren degenen die uiteindelijk terugkeerden naar de oppervlakte. Er werd iemand geboren met de missie om de mensen naar buiten te leiden. Zijn naam was Zadrien. Hij was ervan overtuigd dat ondergronds leven geheel onnodig was. Hij liet de mensen zien dat hij gelijk had, door naar de oppervlakte te gaan en daar te overleven. Uiteindelijk keerde hij terug in goede gezondheid en bracht voedzame groentes mee.

Zadrien begon aan zijn missie om de mensen op Venus duidelijk te maken dat de zon weldadig is. Hij ontpopte zich als spirituele leider. De mensen trokken weer naar het oppervlak. Hij onderwees mensen, op basis van de wetten van de schepper. Drie principes onderwees hij: dat je de aarde altijd terug moet geven wat je ervan neemt, dat je elk individu moet zien als ziel en dat je niemand kunt veroordelen tot je zelf een soortgelijke ervaring hebt gehad.

Helaas was de spirituele opleving onder Zadrien niet langdurig. De mensen vervielen weer in hun oude gewoontes. Er waren oorlogen en de uitbuiting van de lagere klassen was exorbitant. Een revolutie kon niet uitblijven. Hebzucht regeerde. Kernenergie en kernbommen waren onderdeel van de Venusiaanse technologie. Venus werd geregeerd door een kleine groep welvarende mensen. Precies dezelfde situatie bestaat momenteel op aarde. Het leven was een spel voor deze kleine elitegroep en de winnaar was degene die kon beschikken over het meeste geld en de meeste mensen voor de langste tijd. De pionnen waren natuurlijk de mensen in de lagere klassen.

Uiteindelijk kwam het inzicht dat een stil oproer van de werkende klasse in elke stad van de planeet tegelijk de enige weg was naar verandering ten goede. De werkende klasse begon de regeringen te infiltreren met betrouwbare mensen. Ze hoopten dat ze hun eigen zorgvuldig uitgekozen politieke leiders konden verkiezen in de hoogste ambten, individuen die zich van de macht zouden afkeren om de mensen naar vrijheid te leiden. Dit kostte enorm veel tijd om voor te bereiden.

Uiteindelijk kwam de dag dat er genoeg bepalende mensen waren verkozen. De meest gerespecteerde en geëerde leiders van Venus schaften op die dag, die simpelweg Het begin wordt genoemd, de regering en het leger af, terwijl mensen in de steden al hun geld in de straten en in vuilnisbakken gooiden of het met vreugde verbrandden. De mensen verlieten de vervuilde steden en namen weinig mee. Ze trokken naar het platteland om hun eigen voedsel te verbouwen en zelf in hun onderhoud te voorzien. Dit was niet gemakkelijk. Uiteraard waren veel mensen gehecht aan hun gemakken.

De rijken en machtigen waren in slechte vorm. De onderklasse had zich compleet afgewend van de oude manier van leven en was niet van plan terug te keren. In een mum van tijd waren de bovenste klassen van Venus alles kwijtgeraakt.

Geen enkele andere dag heeft het aanzicht van de planeet Venus zo sterk bepaald als Het begin. Het bewustzijn van de mensen zelf was veranderd. Hebzucht en gehechtheid aan vorm verminderden. De bovenste klassen werden achtergelaten en verpauperden. De steden waren bijna volledig verlaten. Uiteindelijk verliet de vroegere elite de planeet. Het plan was om een meer geschikte planeet te koloniseren. De aarde bleek de meest geschikte kandidaat om de Venusiaanse elite te verwelkomen. En zo geschiedde. Soortgelijke gebeurtenissen zorgden er vroeger of later voor dat mensen op andere planeten ook naar de aarde trokken. Sommigen van binnen dit zonnestelsel en sommigen van verder weg.

Voor de Venusiaanse mensen die naar het platteland trokken lagen beproevingen in het vooruitzicht, zoals mislukte oogsten en hongersnood. Ze waren als de pioniers die Amerika veroverden. Het streven was naar zelfvoorzienendheid. Cursussen werden ingesteld om iedereen basisvaardigheden bij te brengen. Binnen een decennium hadden zelfvoorzienende dorpen zich verspreid over het oppervlak van de planeet.

Niemand bezat land of betaalde belasting in de nieuwe Venusiaanse gemeenschap. Er was geen centrale regering en er waren geen wetten. Geld werd ook afgeschaft. Het feit dat dit utopische concept werkte heeft te maken met het feit dat de mensen gevoelig werden voor de universele wetten. Elk individu begreep dat hij ziel was en daardoor onsterfelijk. Er was minder hebzucht, woede, ijdelheid en gehechtheid aan materiële zaken dan ooit tevoren. Mensen waren bereid te delen.

De vergevorderde technologie bleef bestaan. Er was ruimtevaart, zelfs voor gewone mensen. Er ontstond communicatie met mensen op andere planeten. Energiebehoeftes werden vervuld door zonne- en magnetische kracht. Mijnbouw werd gepleegd door het gebruik van apparaten die het mineraal magnetisch naar de oppervlakte trokken. De technologische groei kwam niet tot stilstand, maar werd meer dienaar dan meester. De individuele ontplooiing was groter dan ooit tevoren. Mensen deden actief onderzoek naar andere sferen, dimensies. De bewustzijnsstaat verhoogde zich. De levensgolf op Venus werd zo positief, dat hij naar een ander niveau werd getild. De mensen van Venus werden op een dag wakker in de astrale sfeer. De overgang was heel geleidelijk en subtiel en duurde een aantal jaren.

Terwijl de mensen spiritueel groeiden leefden ze minder en minder voor de fysieke wereld en voor lichamelijke pleziertjes. Communicatie werd meer en meer mentaal en hun bewustzijn kwam steeds dichter bij het astrale niveau. Ze voelden niet langer dezelfde gehechtheid aan hun fysieke lichaam en de fysieke dichtheid. Uiteindelijk besloten de meeste Venusianen over te gaan, hun fysieke lichaam te laten vallen en hun leven voort te zetten in de astrale sfeer.

Omnec beschrijft het leven in de astrale sfeer van Venus in heldere bewoordingen. Zo schrijft ze over hoe gemakkelijk het in de astrale sfeer is om te creëren met behulp van gedachtekracht. Je concentreert je, ziet alles tot in detail voor je, en hoppa, het wordt gemanifesteerd. Uiteraard brengt dit ook de nodige verantwoordelijkheden met zich mee. Op Venus hoeven mensen niet te werken om te overleven. Voedsel is niet nodig; de Venusianen leven van energie. Gesproken taal is ook overbodig: communicatie vindt plaats door middel van telepathie. Het feit dat ze niet hoeven te werken geeft ze enorm veel tijd voor creativiteit. Ze beschrijft ook hoe Venusianen zich kunnen verplaatsen door middel van gedachtekracht. Je denkt ergens aan en dan ben je er. Haar beschrijvingen van het gemeenschappelijke leven, de cultuur en opvoeding op Venus zijn heerlijk om te lezen. Op Venus leven mensen veel langer dan op aarde: duizend jaar is geen uitzondering. De mensen zijn zich ervan bewust dat ze in eerste instantie ziel zijn. Overlijden zien ze als een overgang naar een andere dimensie. Omnec beschrijft in detail hoe het eraan toe gaat wanneer er een ‘overgang’ wordt gevierd.

Het boek besteedt ook aandacht aan het onderwerp ‘zielenreizen’. Hier op aarde kennen we astrale projectie. Daarbij verlaat je je lichaam en blijft ermee verbonden door middel van een zilveren koord. De ervaring blijft dan beperkt tot de astrale dimensie. De techniek van zielenreizen reikt verder. Je kunt je lichaam verlaten zonder de verbinding van het zilveren koord. Je reist met licht en geluid en hebt toegang tot elke dimensie die je wenst, terwijl je nog steeds in het fysieke verblijft.

Tot slot van dit artikel een Venusiaanse groet. Amual Abaktu Baraka Bashad (Mogen de universele liefde en zegeningen zijn…)

Omnec Onec

Bronnen:

De Venusiaanse trilogie, door Omnec Onec, uitgever Hajefa, 2015

Er is ook een site: Omnec-Onec.com

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl