Het lijkt even rustig op het front van de klimaatdrammers, maar dat is slechts schijn, want binnenkort begint het circus weer opnieuw.

Maar, wat zijn de gevolgen voor onze gezondheid, zowel fysiek als mentaal, als het CO2 gehalte verder omlaag wordt gebracht?



Vandaag deel 2 van een serie van 3 artikelen, geschreven door natuurgeneeskundige Toon van de Laat die al eerder een aantal artikelen op deze website publiceerde zoals hier en hier. Deel 1 van deze serie is hier te vinden.

CO2 en onze gezondheid. Deel 2 van 3

De taak van de longen is het uitwisselen van zuurstof en koolzuurgas/CO2 tussen bloed en buitenlucht en visa versa. Bij hyperventilatie is deze uitwisseling intensiever dan bij een normale ademhaling. Bij gezonde mensen is het niveau van zuurstof of O2 in het bloed bijna steeds constant, nagenoeg 100%. Hyperventilatie verandert deze situatie niet, de afgifte van koolzuurgas zal wel toenemen. We zien dit terug in het bloed. Door hyperventilatie geeft het bloed via de longen meer CO2 af aan de buitenlucht dan bij minder intensief ademen. Zakt het CO2 in de longen dan zal het bloed hierop volgen en zal ook daar het koolzuurgas zakken. Als het koolzuurgasniveau in het bloed zakt, dan spreken we van hypocapnie. Hierdoor wordt het bloed minder zuur dan wel meer basis. De balans van zuurstof/koolzuurgas is totaal verstoord. Hierdoor ontstaat duizeligheid, voelt men zich ijl in het hoofd, heeft tintelingen in de vingers, handen en lippen en de kans op ziekten zoals kanker neemt snel toe. Vaak treedt hierbij ook pijn of drukgevoel op de borst door verkramping van de bloedvaten. Ook kunnen er krampen optreden in de vingers in strekstand. Vaak is men onrustig of in paniek. In het voorbeeld hierboven is het koolzuurgehalte van 5.2% veel te laag, dit moet minimaal 6.5% zijn (Buteyko).

xxx

Als het CO2 in het bloed weer gaat stijgen zal de hyperventilatie stoppen. Dit kan door de persoon, die hyperventileert, zelf hersteld worden. Hij ademt de uitgeademde lucht opnieuw in, door een papieren zak voor de mond te houden. De uitgeademde lucht die door de zak wordt opgevangen bevat nog voldoende zuurstof en het gehalte van CO2 is hoog. Door deze lucht opnieuw in te ademen zullen de longen minder koolzuurgas aan de buitenlucht afgeven. Loopt het koolzuurgehalte in het lichaam te hoog op, door bv overmatige inspanningen of door ziekte van nieren of lever dan wel door stress, zal men automatisch dieper gaan ademhalen. Hierdoor zal de zuurgraad van het bloed snel weer normaliseren.

Een te laag zuurstofgehalte in de lucht kan meerdere oorzaken hebben. Hoe hoger we komen des te ijler wordt de lucht. Ik heb in 2019 samen met mijn vrouw Diana de Kilimanjaro beklommen en dat was best pittig. Hoe hoger we kwamen des te meer nam de vermoeidheid toe. Het klimmen en tegelijkertijd minder zuurstof binnen krijgen werkt niet goed. Er waren dan ook meerdere mensen in onze groep die moesten afhaken vanwege misselijkheid, overgeven en duizeligheid. Waardoor ze gingen vallen. Ze hadden hoogteziekte. We hebben 6 dagen moeten klimmen door het oerwoud en over de kale vlaktes. De laatste dag vertrokken wij om 22.00 uur en we hebben de hele nacht geklommen. Om 8 uur in de ochtend waren we boven. De wind ging door merg en been en de temperatuur was 22 graden onder nul. Een hele belevenis.

xxx

Op zeeniveau is het zuurstofgehalte 21% en als de lucht ijler wordt is het aantal zuurstofmolecule per cm3 dus ook lager. Dit kun je vergelijken met een lucht vol met afvalstoffen waardoor het zuurstof inactief is. Deze zuurstof kun je niet in je bloed opnemen. Zuurstof heeft negatieve elektronen nodig om aan het rode bloedcelletje te kunnen hechten. Dus ijle lucht en lucht waarin het zuurstof inactief is voelt het zelfde aan. Het zuurstofgehalte op zeeniveau is 21% of dat het nu actief is of niet, dit maakt geen verschil. In het bloed werkt dit hetzelfde. Het zuurstofgehalte kan 100% zijn en tegelijkertijd inactief. Inactief zuurstof kan in het lichaam zijn werk niet doen.


xxx

Het ingeademde zuurstof lost op in het vocht dat in de luchtpijp zit. Het vocht neemt het zuurstof mee naar de longblaasjes waar een dun laagje water aanwezig is. Het zuurstof verplaatst zich naar het longblaasje omdat de zuurstofdruk in de luchtpijp hoger is dan in de longblaasjes. Dit wordt mede in stand gehouden door de ademhaling. In de longblaasjes vindt de gasuitwisseling plaats. Via de longslagader wordt zuurstofarm bloed naar het longweefsel toegevoerd. De zuurstof in de longblaasjes verplaatst zich naar de longhaarvaten en wordt daar gebonden aan hemoglobine. Bloed met veel zuurstof is lichtrood van kleur, dun en vloeibaar, hoe minder zuurstof er in het bloed zit des te donkerder en stroperiger het bloed wordt. Je kunt mensen dan ook beter actief zuurstof geven dan bloedverdunners. De eerste methode heeft geen bijwerkingen en de laatste wel, ofwel de eerste maakt gezond en de tweede maakt meer ziek (bloedvaten zullen dichtslibben, breekt vitamine K af).

Na de zuurstofopname wordt het bloed door de slagaders naar de haarvaten in het weke bindweefsel (fascia) en de organen vervoerd en heeft een hogere zuurstofspanning ten opzichte van de zuurstofspanning in de fascia en in de organen, waardoor de zuurstof vanuit de haarvaten naar de cellen diffundeert. Op het moment dat het bloed uit de haarvaten in de fascia komt, daalt de zuurstof spanning van het bloedplasma. Hierdoor laat het zuurstofmolecuul het hemoglobine weer los (als het koolzuurgas te laag is kan het zuurstofmolecuul moeilijk los komen).

Als het zuurstof het hemoglobine los laat, lost het op in het bloedplasma en hecht zich aan vetzuren zoals omega 3. Dit stroomt door de fascia (als die schoon is) en zal met de weefselvloeistoffen mee naar de cellen vloeien. Als de cellen het zuurstof opnemen, zal de zuurstofspanning in de weefselvloeistof weer afnemen. Met het koolzuurgas (CO2) gebeurt het omgekeerde. CO2 is in de cel het hoogst (8%) en in de longen het laagst (6.5%). Op die manier stroomt het vanzelf naar een lagere koolzuurgas-¬spanning. In deel 1 zagen we dat het koolzuurgas in de longblaasjes minimaal 6.5% moet zijn. Is dit niet zo, dan zal ook in de cel het CO2 zakken, wat op termijn leidt tot ziekten. Door dit laag koolzuurgasgehalte in het bloed en in de longblaasjes zien we dat de basische waarde van het bloed ook omhoog gaat. Dus ons lichaam wil op meerdere fronten het zuur/base niveau corrigeren. Doordat de mens, zeker nu, in een maatschappij leeft die veel stress veroorzaakt, zien we de ademhaling versnellen.

Bij oudere mensen in de verzorgingstehuizen zien we de stress sterk toenemen. Ze worden geïsoleerd, de kinderen mogen niet op bezoek komen enz. De meeste raken hierdoor in paniek en dan is het lastig om die mensen weer tot rust te brengen. Hierdoor wordt het verleidelijk om die mensen meer te laten slapen door een extra slaaptablet te geven, of door ze wat extra valium en antidepressiva te geven zodat ze weer rustig worden. Dit zorgt ervoor dat de oudjes in hun pampers meer op bed liggen. Dit is de verzorgers niet kwalijk te nemen, want er zijn nu eenmaal te weinig handen aan het bed en de helft van de verpleging voelt zichzelf ook ziek. Hierdoor vervuilen de oudjes te veel en worden ziek. Als we meer gaan liggen zakt het elektrisch magnetisch veld. Normaal zakt dit elektromagnetisch veld als eerste in de huid (dan zien we doorligwonden) en daarna in de longen en als laatste in de nieren. Als de huid, longen en de nieren de elektromagnetische energie missen, vervallen de cellen en uiteindelijk gaat men dood. Dit past goed in het straatje van de regering dan zijn ze van die oudjes af, ze mogen werken tot hun 68ste jaar en als ze 70 zijn worden ze niet meer geholpen. Ze betalen, als ze niet meer werken, toch ook geen belasting meer. Opgeruimd staat netjes. Ikzelf hoor ook bij die groep die de jeugd het liefste wil afdanken. Onze generatie heeft hun toekomst verknald in plaats van opgebouwd…….???

Toen ik in 1985 de cursus magneetveldtherapie volgde, vertelde de leraar ons het volgende. Hij ging om de dag naar het verzorgingstehuis om de bedlegerige mensen met magneetveldtherapie te behandelen tegen doorliggen en tegen longproblemen te beschermen. Toen er een nieuwe directeur kwam mocht hij deze behandeling niet meer geven met als gevolg, meer pijn aan de huid, door het liggen ontstonden wonden en meer longontsteking. Dat zijn de regels die voor de oude mensen gelden. Bedankt voor het werk dat jullie verzet hebben en rot nu maar op.

Volgende keer het laatste deel