Over de huidige tijd, deel 2

Na het openslaan deze zaterdagochtend van de NRC weekend ging mijn hartslag alweer omhoog.

Ik voelde het onvermijdelijke al aankomen: deel 2 moest over de media gaan.


Ingezonden door: Dienand Christe, deel I is hier te lezen.

Over de huidige tijd, deel 2                                                                      Rotterdam, 25 mei 2020

Als puber hield ik van politieseries zoals Kojak (Telly Savalas), Colombo (Peter Falk) en Police Woman (Angie Dickinson). Vooral op die laatste was ik zelfs lange tijd hevig verliefd, zonder te weten wat dat eigenlijk precies inhield.

Waarom ik hiermee begin, mijn voorliefde voor die politieseries, heeft te maken met waar ik mijn betoog mee beëindig. Namelijk een goede aflevering heeft altijd op het eind, als slotakkoord, een bevredigende ontknoping van de verhaallijn voor de kijker.

Ik nam mij voor om in deel 2 mijn licht te laten schijnen op de meer positieve ontwikkelingen, want die zie ik zeker ook. En dan vooral het aantal blogs en artikelen van personen die ik volg, sommige zelfs al vele jaren, anderen sinds kort. In ieder geval van mensen die een verstandig geluid laten horen. Het lijken er gelukkig steeds meer te worden en vond het de moeite waard om dat ook te vermelden.

Deze groep vloggers van diverse pluimage; o.a. artsen, (ex) journalisten, data analisten, (emeritus) hoogleraren en economen, kortom een groep individuen waar je als van bijna vanzelfsprekend niets van hoort en die nauwelijks of niet vertegenwoordigd zijn in de Main Stream Media.

Na het openslaan deze zaterdagochtend van het NRC ging mijn hartslag alweer omhoog en voelde ik het onvermijdelijke al aankomen: deel 2 moest over de media gaan.

Daar was ook alle reden toe, want zeg nou zelf, als op de voorpagina van de Nederlandse kwaliteitskrant NRC, wordt geopend met de kop: Tijd van complotten (gelukkig, niet onbelangrijk, wel met een c geschreven!). Wat denk je dan als complotter? Daar gaan we weer. En ja hoor, daar gingen weer alle journalisten los met angstverhalen in alle mogelijke smaken. Met als grande finale: een opinie stuk van Bas Heijne, met als strekking dat de moderne complotter weer nog listiger en slinkser te werk gaat dan… enz… blahdieblahdieblah… afijn, je begrijpt het wel, de hele riedel passeerde weer de revue. Hier kom ik zo op terug. En dat zou best wel eens een Ad Hominem artikel kunnen worden. Mijn hart gaat namelijk nog steeds te keer, maar Bas begon er zelf mee. Ik voel mij namelijk directer dan ooit persoonlijk door hem aangesproken als hij het heeft over complotdenkers, ook al noemt hij mijn naam niet persoonlijk, erger nog, Bas noemt überhaupt helemaal geen namen!

Nu ik het beestje Bas bij de naam hebben genoemd moet ik wel een positieve kanttekening maken en dat is dat in datzelfde NRC een best behoorlijk genuanceerd artikel stond over complottheorieën van Nynke van Verschuer.

Wat zij vooral doet is zich inleven door een aantal zogenaamde ‘bezorgde burgers’ te interviewen en erachter proberen te komen wat deze mensen beweegt en waarover deze burgers zo bezorgd zijn. In dit geval met name over 5G. Jammer is alleen dat zij toch weer de boel framed door een paar mensen op te voeren die alle denkbare onderwerpen als Covid-19, het Wuhan lab, 5G, Big Farma, Bill Gates en natuurlijk Putin en Trump op een hoop gooien en daar allemaal verbanden, terecht of onterecht, menen in te ontdekken zonder ook maar de geringste poging te doen om hier enige helderheid in te verschaffen. Op die manier denk je als lezer toch weer dat je met verwarde personen hebt te maken.

Dat het een oppervlakkig en niet een meer diepgaand artikel is geworden, is ook niet zo gek, want daarvoor is simpelweg te weinig ruimte, zelfs voor een groot stuk in een kwaliteitskrant.

Helemaal als je deze ‘meningen’ van al die ‘complotdenkers’ jaar in jaar uit hebt ontkend en niet serieus neemt, dan kan je ook niet in alle redelijkheid verwachten, zelfs niet van een krant die beweert “de geest te scherpen door middel van duiding, achtergronden en onderzoeksjournalistiek” hoog in het vaandel te hebben staan, dat je dat weer even goedmaakt in één artikel. En zeker niet als je vervolgens het artikel van Bas Heijne leest. (Overigens, het is een groot misverstand om te denken dat er een soort eenduidige ‘complotbeweging’ zou bestaan, niets is minder waar. Ook hier zijn tweespalt, afsplitsingen en verschillende denkrichtingen schering en inslag. ‘Wij’ zijn wat dat betreft net gewone mensen.)

Maar, Ad Hominem, jazeker, bij volle bewustzijn, omdat ik erg geloof in het principe van: ‘tand om tand en oog om oog’. Niet zozeer uit het oogpunt van wraak, helemaal niet zelfs, maar meer vanuit een opvoedkundig principe. Bovendien: ‘hoge bomen vangen veel wind’ en ‘If you can’t stand the heat, get out of the kitchen’ of gewoon lekker op z’n plat Hollands: ‘boontje komt om zijn loontje’….

Het is lastig om een artikel van Bas Heijnes hand te fileren, want dat is toch wat je uiteindelijk wilt, omdat ze erg goed geschreven zijn en hij zijn gedachten eloquent kan vertolken, ze leuke bescheiden intellectuele grapjes bevatten, hij soms iets zegt wat (toevallig) waar is, maar daarentegen nooit echt concreet wordt in de zin van dat hij man en paard noemt, eerder iets suggereert dan gewoon te zeggen waar het op staat. Maar Bas is gewoon wel een heel goeie schrijver met een heel soepele pen en daar is hij zich maar wat graag van bewust. En dat zullen wij, zijn publiek, weten ook. Intellectuele en tevens toegankelijke schrijvers zoals Bas Heijne zijn dun gezaaid. Ze lijken misschien ongevaarlijk om dat ze een luchtige, quasi-neutrale en zogenaamd objectieve toon bezigen. Maar ik pleit hier voor het tegendeel. Ik denk dat deze categorie journalisten en schrijvers JUIST gevaarlijk is om precies die reden. Ze hebben een alleszins redelijke toon en daarmee verleiden ze hun aanbidders en verspreiden ze op zeer subtiele wijze leugens naar hun gretige lezerspubliek. Je zou dit gerust een subliminale manier van beïnvloeding kunnen noemen. Keiharde propaganda zelfs, als het niet zo elegant verpakt was.

Nog maar een keer de vergelijking met de Tweede Wereldoorlog omdat het de zaken zo lekker duidelijk maakt. Ook al besef ik heel goed dat er mensen zijn die dit ongepast en respectloos vinden. Ik zou tegen hen willen zeggen: in liefde en oorlog is alles geoorloofd. En het lijkt mij duidelijk dat het tussen Bas en Dienand nu even oorlog is. Overigens wel een oorlog waar het oorlogsrecht op van toepassing is, dat altijd, uit principe en zonder enig voorbehoud.

Neem nou Alfred Rosenberg (1893 – 1946) die door Hitler himself de “kerkvader van het nationaalsocialisme” werd genoemd. Deze figuur was eerst politiek journalist en schrijver en werd pas later in 1933 hoofd van de wetenschappelijke afdeling van de NSDAP. Deze ras ideoloog was niet zo van het opvallende shinen als Joseph Goebbels of Rudolf Hess, maar meer een hardwerkende kracht achter de schermen. Maar o zo belangrijk en nuttig om een heel volk te vergiftigen met zieke en kwaadaardige ideeën.

Wat Bas gemeen heeft hiermee is dat hij ook een meester is in het creëren van ‘bepaalde’ sferen en subtiele verdachtmakingen zonder deze concreet te maken, maar intussen weet de goede verstaander, wink wink nudge nudge, wel wat en wie hij hier bedoelt. Behalve dan weer als het gaat om alles wat te maken heeft met Putin, Rusland, ‘Russiagate’, PVV, FvD, complotdenkers, Trump aanhangers etc. dan weet Bas z’n doel wel opeens feilloos te benoemen.

Er vanuit gaande dat dergelijke ideeën 80 jaar geleden over joden en gemeenplaatsen ook niet verder hoefden te worden uitgelegd omdat iedereen toch wel begreep wat er bedoeld werd, oftewel lekker populistisch leunen op ‘das gesunde Volksempfinden’, zijn het nu de zogenaamde complotdenkers die beschimpt, getreiterd en gemarginaliseerd mogen worden, zonder dat dit nader uitgelegd hoeft te worden of de discussie aan te gaan over het ‘waarom’, laat staan met harde bewijzen te komen.

Dus tsja,… daar sta je dan als onbekend ontwerpertje tegenover een wereldberoemde, in ieder geval in Nederland, gelauwerde en gewaardeerde schrijver, tevens symposiumbeest, TV-intellectueel en hardcore salon socialist/revolutionair. Kortom, een gevalletje David meets Goliath.

Nou heb ik er nooit zo’n probleem mee om de rol van de underdog aan te nemen. Ik durf zelfs te beweren dat die jas mij als gegoten zit. Helemaal als mijn adrenalinepomp overuren maakt, zoals nu. Vroeger met boksen vond ik het altijd zelfs prettiger te vechten tegen een tegenstander van enige naam, ook al was dat lokaal, dan een of andere flut-beginner. Daar viel toch geen eer aan te behalen. Ook omdat de vernedering recht evenredig groter was dan bij een onverhoopt verlies.

Maar de vraag waar te beginnen met fileren, blijft moeilijk te beantwoorden. Vergelijk het met een straatgevecht waarbij je tegenover een meerderheid komt te staan. Wie kies je als eerste en hoe schakel je deze zo efficiënt mogelijk uit? In deze arena van het intellect zijn woorden het wapen. Is het daarom niet logisch om maar te beginnen met het woord- en taalgebruik? Met dat alles doordrenkte pedante toontje? Of maar meteen duiken op alle aperte, feitelijke onwaarheden c.q. onzin? Dat is nog niet zo makkelijk kiezen. Stuk voor stuk strijden al deze opvallende ‘aandachtspunten’ namelijk om voorrang.

Maar laat ik gewoon maar ergens beginnen, met iets positiefs, zoals bijvoorbeeld het onderscheid dat Bas heeft ‘ontdekt’ tussen zogenaamde traditionele en moderne complotdenkers, wat voor mij volkomen nieuw was. En dat zag ik toch wel als een enorme stap voorwaarts, moet ik eerlijk bekennen. Het bestaan van complotten en mensen die daarover nadenken, werd dus voor het eerst bij deze erkend en zelfs urgent genoeg gevonden om er een heel artikel aan te wijden. Pure winst!

Bas spreekt immers meestal voor eigen publiek, dus dat hoeft hij ook niet. Zij begrijpen elkaar en hebben aan een half woord genoeg. Maar, was het maar dat ene artikel uit de NRC krant van zaterdag 23 mei. Dan zou ik nog hebben kunnen verzuchten van; ja, maar die arme Bas begrijpt het ook allemaal niet meer zo goed, of zoiets. Maar, Bas begrijpt het juist heel goed. Bas schreef zijn artikel bij volle bewustzijn, letter voor letter. Laat dat maar aan Bas over; een literair geschreven artikel produceren over een willekeurig onderwerp.

Elke keer dat die anti-Rusland/Putin/’Russiagate’/inmengingshoax-hoax retoriek de kop op steekt en dat pro-westerse-waarde-democratie-verhaal voor de zoveelste keer wordt herkauwd, dan bevind je je in goed gezelschap hoor. Zo kan ik mij ook opwinden over Hoogleraar Stef Aupers, Professor Jan-Willem van Prooijen, Universitair docent Jelle van Buuren en de nog enigszins genuanceerde postdoctoraal onderzoeker Jaron Harambam. En dan heb ik het maar even niet over het immense leger aan journalisten in dienst van hun broodheren, die keurig verwoorden wat hen wordt opgedragen.

Dat toontje is lastiger om concreet te maken omdat dat ook meer een kwestie van gevoel is en dat nu eenmaal de aard van het beestje is. En dat laatste geval maakt het er nu natuurlijk alleen maar erger op. “Parmantig en parvenu” zijn op een of andere manier de eerste twee woorden die mij nu te binnen schieten als ik aan jou denk. “Pedant” en “geaffecteerd” had ik al eerder genoemd.

En voor de rest? Ach laat ook maar. Ik hoor de persoon in kwestie, jij dus, nu al triomfantelijk juichen van “Zie je nou wel! Waar blijf je nou met je argumenten, hè!”. De waarheid is echter dat ik een beetje moe wordt om als een Don Quijote steeds tegen dezelfde log draaiende windmolens te vechten. Windmolens die op hun beurt niet met één steekhoudend argument of verifieerbaar feit komen, verdienen ook om zo behandeld te worden. Daarnaast, moet ik bekennen, word ik ook moe van mijzelf. Bob Dylan verwoordde het nog wel het meest treffend met: “The answer my friend is blowing in the wind.”.

Tot slot, net als ik wegloop van mijn virtuele ontmoeting met Bas, draai ik mij om en stel nog een laatste vraag die mij quasi toevallig te binnen schiet, zoals Peter Falk dat in elke aflevering deed tegen het einde, in de politieserie Colombo. Uiteindelijk werden hier alle aanwijzingen en losse eindjes op ingenieuze wijze aan elkaar geknoopt en dat alles leidde tot maar één logische en onvermijdelijke conclusie: wie de dader was. Altijd stond deze dan ook nog voor en oog in oog met inspecteur Colombo. Stelt u zich deze situatie even voor, ik ben nu even inspecteur Colombo (natuurlijk, wie anders) en u, de lezer, mag raden wie er tegenover mij staat.

(En Bas Heijne, ga mij nou niet beschuldigen van antisemitisme of homohaat, want of jij wel of niet van de herenliefde of joods bent of weet ik veel wat, interesseert me echt geen ene reet. Sorry.)

info (apestaart) dienandchriste.nl
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl