
In de nacht van 16 maart 1244 daalden twee mannen in het geheim de berg af met in hun bezit de graal of lans.
Het volgende artikel is een bijdrage van Yvonne Besse.
Het geheim van de Languedoc.
Verloren in tijd.
Lieve lezers en lezeressen,
De organisatie van de tempeliers bleef en blijft mensen door de eeuwen heen fascineren. Natuurlijk is de mythe omtrent hun schat een item dat vaak terugkomt. Het zou volgens vele schatzoekers onder de kerk Rosslyn Chapel liggen. Onderzoek van de kerk laat zien dat er ondergrondse ruimtes zijn, maar men krijgt van de eigenaar geen toestemming om dat te onderzoeken en dat maakt het natuurlijk des te interessanter.
Zo ook het geheim op het eiland Oak Island. Oak Island is een eiland in de provincie Nova Scotia in Canada. Dit eiland wordt al sinds 1795 binnenstebuiten gekeerd. Er zijn wel aanwijzingen dat er tempeliers zijn geweest en een geheimzinnige put houdt de gemoederen bezig. Vele expedities zijn door de eeuwen heen opgezet en men is druk aan het graven en opzoek naar de schat van de tempeliers. Die schat zou de heilige graal bevatten. Een team van documentairemakers volgt de graafwerkzaamheden vandaag de dag op de voet en het moet gezegd worden, op Oakland is inderdaad iets vreemds aan de hand. De put die men uitgraaft blijkt uit een ongekende diepte te bestaan en uit verschillende plateau’s. Telkens als men denkt de bodem van de put te hebben bereikt komt er een volgend level. De levels bevatten ook materialen die niet op het eiland voorkomen. Als we naar de geschiedenis van de tempeliers kijken weten we één ding zeker. De tempeliers waren duidelijk opzoek naar artefacten van de oude wereld in opdracht van de Priorij van Sion. Zou het dan mogelijk zijn dat de tempeliers niet hun schat begraven hebben op Oakland? Maar iets hebben opgegraven? En dat het hun materialen zijn die we tegenkomen als we in de put afdalen? Ik volg op YouTube Timothy Hogan. Hij beweert de hedendaagse grootmeester van de tempeliers te zijn. Vele op YouTube proberen hem te ontmaskeren en zijn verhaal te ontkrachten, maar tot nu toe blijkt hij de waarheid te spreken. Timothy vertelt, dat door de eeuwen heen de tempeliers vele buitenaardse artefacten hebben gevonden. De Priorij van Sion was dus blijkbaar al vroeg in de geschiedenis op de hoogte van het bestaan van buitenaardse heersers en de ondergang van Atlantis. Dus wie hier meer van wil weten, raad ik Timothy Hogan aan.
Op 7 okt 1900 wordt in München een jongetje geboren. Zijn naam is Heinrich Luitpold Himmler. Zijn vader was directeur van een gymnasium en voedde Heinrich zeer streng op. In de opvoeding van de kinderen speelden het katholicisme en het Beiers regionaal-nationalisme een belangrijke rol. Heinrich had gedurende zijn jeugd een slechte gezondheid. De compensatie voor zijn lichamelijke zwakte bestond uit hard studeren. Hij toonde op school een grote belangstelling voor geschiedenis, oude talen en godsdienst. Himmler verwisselde zijn katholiek geloof al snel in voor occultisme en spiritisme en het Beiers regionalisme voor Groot-Germaanse idealen. Als Himmler binnen de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij een hoge functie krijgt, heeft hij de ruimte om zijn idealen om te zetten in daden. Heinrich Himmler was bezeten van het occulte en stuurde onderzoekers naar de uithoeken van de aarde om te speuren naar mythische superwapens en de ware oorsprong van het Arische ras. Ook dacht hij dat Atlantis had bestaan. Hij had zijn burcht Wewelsburg, als tempel ingericht waar hij duistere rituelen kon uitvoeren en zijn honger naar artefacten uit de oude wereld werd groter. Hij droomde van de graal en verdiepte zich in oude rune. Wel, het resultaat hebben we kunnen zien. Hij was de oprichter van de SS en noemden zijn garde zijn tempeliers. Door zijn interesse in het occulte kwam hij in contact met het werk van Otto Rahn.
Rahn schreef twee boeken over de Katharen en de graal: "Kruistocht tegen de graal" in 1933 en "Lucifers gevolg" in 1937. In zijn eerste boek stelde Rahn dat de berg Montségur feitelijk een tempel was voor de graal. Na de publicatie van dit boek trok Rahn de aandacht van Himmler. Rahn kreeg een persoonlijk verzoek van Himmler om als historicus en archeoloog toe te treden tot de SS, waar hij de rang kreeg van Obersturmführer. Rahn kreeg van Himmler alle middelen die hij nodig had voor zijn expedities. Opmerkelijk is dat Rahn een bezoek brengt aan Rosslyn Chapel. Uiteraard heeft hij daar, als zo vele, niets gevonden. Otto reist af naar Languedoc, het gebied van een voor ons oude bekende, Saunière de pastoor van Rennes-le-Château. De geschiedenis van het Merovingische rijk komt nu in beeld. De mythe van de graal speelt ook bij hun een rol. En zelfs de lans waarmee een romeinse soldaat Jezus heeft doorstoken wordt nu belangrijk. Himmler zocht deze artefacten om de derde rijk macht te geven. Hij was ervan overtuigd dat de lans ook voor een lang leven stond. Rahn was ervan overtuigd dat de graal in het bezit was van de Katharen en verborgen was in hun bolwerk de Montségur. Zijn zoektochten leveren niets op en Himmler verlies zijn interesse in Rahn. Rahn die van zijn moeders kant joods was en dit geheim binnen de SS niet langer kon dragen, pleegde op 16 maart 1939 zelfmoord. Opvallend is de datum die hij kiest voor zijn daad. Deze linkt aan het verhaal van de Katharen en hun laatste nacht op de Montségur.
Het verhaal verteld: dat in de nacht van 16 maart 1244 voor de overgave van de Katharen aan de inquisitie, die onderaan de berg een enorme brandstapel had klaar staan, twee mannen in het geheim de berg afdaalden met in hun bezit de graal of lans. Tijdens de afdaling vindt er een lente ritueel in het bolwerk plaats en dit biedt tevens afleiding en bescherming voor de twee mannen. De ontsnapping lukt en tot vandaag de dag is de graal of lans spoorloos. Of niet? Eén van de mannen blijkt Guillaume de Gisors te zijn geweest. Volgens de lijst van grootmeesters werd hij in 1266 grootmeester van de priorij van Sion. Heeft hij de titel als beloning verkregen? We weten dat Guillaume net als zijn vader tempelier was. Hij speelt een belangrijke rol in de boeken ‘Verloren in tijd’.
Wordt vervolgd,