Vaak moet je de dingen moet omdraaien om de echte waarheid te zien. Want onze tegenstanders werken op een voor ons herkenbare manier.
Het volgende artikel is een bijdrage van Yvonne Besse.
Het geheim van de Languedoc.
Verloren in tijd.
Lieve lezers en lezeressen,
In mijn vorige column beschreef ik de laatste nacht van de Katharen die op 16 maart 1244 plaats vond. Natuurlijk is mijn beeld over die nacht fictie. Maar toch. Het is niet moeilijk om je een beeld te vormen van een gebeurtenis die vele keren verteld en bezongen is. Tijdens mijn onderzoek voor mijn boek kwam ik natuurlijk in dit verhaal terecht en de geschiedenis is uitgebreid te vinden. Alleen, ik heb hiermee één probleem. We weten ondertussen dat de geschiedenis altijd door de winnaar geschreven wordt. En ik weet zeker dat de trouwe lezers en lezeressen van de Niburu site wel weten dat je vaak de dingen moet omdraaien om de echte waarheid te zien. Want onze tegenstanders werken op een voor ons herkenbare manier.
De katholieke kerk had de oorlog verklaard aan de Katharen. Waarom vroeg ik me af. Je kunt moeilijk iedereen en alles dat anders denkt dan het katholieke geloof uitroeien. Nee, dan ben je wereldwijd nog wel even bezig. In plaats daarvan hadden ze het woord ‘bekering’ uitgevonden. Als een inktvlek spreidde het geloof zich over de wereld uit. Natuurlijk wordt er ook geweld gebruikt. De kruisridders worden ingezet en het heilige land moest veroverd worden van de moslims. Deze kruisridders die later voorgezet worden door de tempeliers nemen kennis en verhalen mee. En binnen deze verhalen speelt zich het verhaal af van een beschaving die Atlantis werd genoemd.
De tempeliers stonden in hun glorietijd onder de hoede van de Moeder Kerk en legde alleen aan haar verantwoording af. Voor meer informatie hierover verwijs ik naar Timothy Logan en column 8. Als dus deze kennis en de onaardse artefacten door de tempeliers aan het Vaticaan zijn doorgespeeld, plus de kennis van Plato die over deze Atlantische wereld spreekt, is het voor de kerkelijke leiders wel duidelijk. Er is hier sprake van overlevenden van het verloren Atlantis en die zijn van buitenaardse afkomst.
Zoals Jezus zei: ‘je herkent de boom aan zijn vruchten’. Dat geldt zeker voor de religies die wereldwijd aanwezig zijn. Dat zijn er volgens Wikipedia zo’n 4000. Toch weet de kerk de Katharen vanuit deze hoeveelheid uit te pikken. De Katharen waren volgens hun, een vreselijke bedreiging en moesten kost wat het kost bekeerd of vermoord worden. Wat was er dan zo gevaarlijk aan deze mensen die in de Languedoc een vredig bestaan zochten? Ze waren volgens de overleveringen geweldloos en onderscheiden zich door eenvoud, bescheidenheid en weinig hiërarchie. Ze beoefende ambachten en gaven hun kennis door. Ze zagen de wereld als een eeuwig gevecht tussen Goed en Kwaad. De Katharen verwierpen resoluut de God van het Oude Testament: Jahweh was voor hen een jaloerse, wraakzuchtige, meedogenloze en wrede god.
Hier knelt meteen de schoen. We weten ondertussen nu ook wel wie Jahweh is. We hebben het hier over een buitenaardse entiteit die zich als een god voordoet en de mens onderwerpt. De Katharen beschouwden zich als de ware christenen en bezagen de god van deze wereld als Satan, maar de kerk hield vol dat de Katharen de duivel aanbaden en satanisten waren. Hier is dus een verschil van mening. Tegenwoordig noem je dat gaslighting. Nu ben ik geneigd om het verhaal van de Katharen te geloven. Als overlevenden van de ondergang van Atlantis wisten zij als geen ander hoe de geschiedenis van de wereld in elkaar stak.
Het Kathaarse geloof eiste een grote zuiverheid van zijn volgelingen. Op aarde was, volgens hun, een onzuivere vermenging van goed en kwaad. De menselijke zielen kwamen van de AL en de lichamen van Satan. De AL die het gehele universum beklede met energie, was de schepper van alles. Om hun ziel te laten terugkeren naar de AL was het nodig om doordrongen te zijn van deze energie. Blijkbaar wilden deze mensen alleen maar terug naar hun oorspronkelijke thuis of wereld op het moment als ze het aardse vergankelijke lichaam afwierpen. Omdat de katharen zich meer bezighielden met het eren van hun eigen goddelijke ziel dan met het eren van een god, was het Katharisme eerder een mystieke beweging dan een godsdienst. Nu komen we weer terug op de burchtmoeders. Deze hielden dezelfde wetten van zuiverheid aan.
Wat ook interessant is, is het verhaal van een vrouw die vervolgd en verketterd werd door de religieuze leiders en zich vestigde in een gebied dat de Languedoc werd genoemd. Die vrouw was Maria Magdalena die het verhaal van Jezus kwam vertellen. Het verhaal van goed en kwaad. Ze werd als een moeder gezien die zich bekommerde over de bevolking. Wie had hiervoor ook alweer zijn geloof opgegeven? O, ja, Saunière de pastoor van Rennes-le-Château. Column 6. Weer leiden alle wegen naar Rennes. Wat vertelde Maria aan haar volgers wat nog eeuwenlang doorgegeven werd? Duidelijk een gevaarlijke boodschap waar de kerk niet van was gediend en uitgemoord moest worden. Maar die boodschap kwam wel van Jezus. In het evangelie is te lezen dat de apostelen jaloers zijn op Maria en Petrus klaagt steen en been over het feit dat Jezus Maria vaak alleen spreekt en in mystieke kennis inwijdt. Dit zou inhouden dat Jezus dus ook op de hoogte was van de buitenaardse onderdrukking. Een tekst van Johannes 8:19 uit het evangelie is dan wel kenmerkend: ‘Toen zeiden de Farizeeën tot Hem: Waar is die Uw Vader? Jezus antwoordde: Jullie kennen Mij niet, en ook Mijn Vader niet. Als jullie Mij zouden kennen, zouden jullie ook Mijn Vader kennen’. Er is hier dus duidelijk spraken van verschillende goden, terwijl de religie van toen één god erkende.
De Katharen waren dus druk met het redden van hun ziel en ze hadden hier kennis overgekregen van Jezus dat via Maria doorgegeven was. Wat was hier zo bedreigend aan voor de kerk? Ging het de kerk dan om bepaalde zielen? Werd er soms met het uitroeien van de Katharen jacht gemaakt op hun zielen. Kan dat? Kan een ziel of bewustzijn gevangengenomen worden? Enge gedachten.
Wordt vervolgt,