Het einde van de wereld was in 2012 en niemand die het gemerkt heeft. Dit einde wordt gemarkeerd door generatie Z.

Generatie A neemt in 2050 het roer over. De generatie die in hun vroege jeugd de Covidpandemie heeft meegemaakt. De generatie van wie het embryo zich heeft ontwikkeld op minder dan 10 cm van een smartphone.


Het volgende artikel is een bijdrage van Peter Blok.

Scenario's voor 2050

Ongeveer drie jaar geleden ben ik echt begonnen met schrijven van een boek. Daarvoor schreef ik alleen losse teksten van hooguit een paar duizend woorden. Voor het echte schrijven heb ik deze teksten als uitgangspunt genomen en ik ben vervolgens tussen de regels verder gaan schrijven. Ongeveer een jaar geleden begon het tot me door te dringen, dat ik eigenlijk nog nooit zoveel lol had gehad in iets wat je werk zou kunnen noemen. Als architect werkte ik binnen een kader met allerlei randvoorwaarden. Een gebouw moet betaalbaar en bouwbaar zijn. Het moet verder functioneel zijn en aan de regels en normen voldoen. Een collega van mij zei ooit dat het ergste wat een architect kon overkomen, is dat het ontwerp echt gebouwd werd. Ik geef hem eigenlijk geen ongelijk. De rauwe realiteit overschreeuwt alle dromen die je tijdens het ontwerpproces gehad hebt.

Schrijven werkt bevrijdend

Bij het schrijven van een boek kan deze hele problematiek overboord. Toch kon ik het niet laten om één randvoorwaarde te behouden. Dit is de context van de maatschappij, waarin ik als architect werkzaam ben. De problematiek van de 'digitale kinderen' vormt een steeds belangrijker onderdeel van deze maatschappij. Het boek zou zich in de nabije toekomst moeten afspelen en het pad daar naartoe zou niet volledig onwaarschijnlijk moeten zijn. De maatschappij van de toekomst heeft wel iets van een heel groot gebouw dat nu ontworpen wordt. Net zoals je in een gebouw moet kunnen leven, zo moet je ook in een toekomst kunnen leven. Als je die toekomst niet actief vormgeeft, dan leef je straks in een gebouw dat door iemand anders bedacht is.

Voordat ik er erg in had was ik een scenario aan het schrijven. In het proces van schrijven moest ik voortdurend kiezen. Ik kwam erachter dat je niet bij deze werkelijke keuzes komt als je alleen maar nadenkt over de toekomst. Het is goed mogelijk om iets in je hoofd te hebben, wat helemaal niet coherent is. Pas als je het opschrijft komen na verloop van tijd de tegenstrijdigheden boven water. Dit werd voor mij pas echt duidelijk toen ik mijn hoofdpersonen liet rondlopen in dit verzonnen scenario voor de toekomst.
Het gekozen scenario voor mijn boek was niet het enige scenario en ik begon het jammer te vinden dat de alternatieve scenario's helemaal nooit door mijn hoofdpersonen ervaren zouden worden. Het idee is toen ontstaan om met een aantal schrijvers deze uitdaging aan te gaan. Dit heeft geleid tot het project: 'Scenario's voor 2050'. Ik heb een aantal scenario's ontvangen en wil opmerken dat het aantal deelnemers teleurstellend laag is.

Begin gewoon en neem de tijd

Niemand heeft tijd en maar heel weinig mensen hebben ervaring met schrijven. Misschien ga je mogelijke kritiek uit de weg of misschien ga je de hele toekomst wel uit de weg.
Het zal mijn tijd wel duren en we hebben het toch goed nu. Vervolgens kan dit omslaan in een gevoel van machteloosheid. De toekomst overkomt je en daar kun je niet zoveel aan doen. Er zijn mensen die denken dat het allemaal een les is en dat de mensheid het lijden maar moet accepteren.
Je zou eens moeten weten hoe uniek menselijk bewustzijn is en hoe dit bewustzijn volledig voor de gek gehouden wordt met de illusie van vrijheid en een democratie.
Echt stemmen is in feite 'paying attention'. Je betaalt met aandacht van je bewustzijn en alles wat aandacht krijgt, dat groeit.
Lezen en dan vooral het lezen van je eigen teksten, is je volledig bewust zijn. Er is dan sprake van een dialoog met jezelf. Je wordt wijzer en je leert jezelf beter kennen. Je wordt eigen wijs.
Laat personages in je verhaal een heel andere mening hebben en schrijf een dialoog tussen twee mensen, terwijl je het helemaal niet eens hoeft te zijn met deze verzonnen personages. De personages hebben allemaal andere belangen en mogelijkheden.

Wij hebben schrijvers nodig

Zijn het techneuten, opportunisten en politici, die onze toekomst vormgeven? Volledig gestuurd door verdienmodellen en het zoveel mogelijk beperken van risico. Of zouden de schrijvers een belangrijke rol hebben?
Alle aandacht gaat op het moment naar de problemen. Dit brengt ons geen stap verder en ik hoor nu al sinds 1995 dat er héél binnenkort van alles volledig misgaat. Ondertussen zijn we 30 jaar verder.
Dit kringetje kan doorbroken worden door te beschrijven wat er in de toekomst gebeurt en dan vooral, wat je zou willen dat er gebeurt. Dit zou dan vervolgens een aanleiding moeten zijn om deze gewenste toekomst te gaan realiseren. Het plot van mijn verhaal is ontstaan doordat ik me volledig ging inleven in een maatschappij die door AI aangestuurd wordt. Wat zijn daar de gevolgen van over 25 jaar? Wat zou het betekenen als de zaden voor onze toekomstige realiteit op dit moment met onze aandacht worden gecreëerd? Het is dan logisch dat je met zorg gaat kiezen waar je je aandacht op richt. Door het lezen van de verhalen van anderen kun je de nodige inspiratie opdoen.

De kinderen voorspellen de toekomst

Luister vooral naar wat kinderen te vertellen hebben. Zij bepalen wat er gebeurt in de toekomst. Schrijf eens een dialoog tussen twee kinderen, waarvan er één verslaafd is aan een scherm.
Schrijven is een manier om gewoon op weg te gaan in je gedachten. Je maakt dan als het ware een denkbeeldige reis naar de toekomst en je komt daar allemaal mensen tegen in allerlei situaties. Waarom doen die mensen wat ze doen?
Door een fictief personage te creëren ontstaat de mogelijkheid om tijdens het schrijven iemand anders te spelen. Je kunt dit personage dingen laten doen, die je zelf niet aandurft.
Er loopt een onderzoek in Engeland https://www.youtube.com/watch?v=BV2PQjXbtXA, waarbij de deelnemers sinds 1970 gevolgd worden. Dit schijnt zelfs het langstlopende onderzoek ooit te zijn. Uit dit onderzoek blijkt dat het lezen van boeken een belangrijke factor is in hoe positief en succesvol men is. Denk bij succes niet meteen aan geld of waardering van anderen. Succes gaat vooral om jezelf waarderen. Dat is de essentiële terugkoppeling naar het bewustzijn. Deze terugkoppeling vindt nauwelijks plaats bij het kijken van een film of het spelen van een computerspel.
Het hele universum is ontstaan door tegelijk te lezen en schrijven. Ervaren en dromen. Voortdurend is er terugkoppeling en het universum schept zichzelf op deze manier.
Als je alleen nog schrijft of alleen nog leest en de terugkoppeling of nieuwe input ontbreekt, dan ontstaat een kringetje dat zichzelf voortdurend herhaalt.

3 scenario's voor 2050

Voorlopig wil ik mij voor het project beperken tot drie scenario's. Er is een vierde scenario denkbaar waarin alles volledig hopeloos is, maar dat komt al genoeg aan bod in films en allerlei voorspellingen.

1 - Er ontstaat fysiek een nieuwe werkelijkheid.

2 - Er komt een periode van grote problemen, waarop er een periode van bloei volgt.

3 - Er ontstaan twee gescheiden maatschappijen.

De bedoeling van het project is om korte verhalen te schrijven, waarbij één van de scenario's als decor dient.
Door de hoofdpersoon te laten leven in een scenario ontstaat meer detail. Het scenario wordt op deze manier als het ware uitgetest en de feedback kan het scenario overtuigender maken.
Door te vertellen via de ogen van de hoofdpersoon, kunnen de verhalen naast elkaar bestaan. Wel is het daarbij belangrijk dat één coherent scenario gevolgd wordt. Alle hoofdpersonen moeten in dezelfde wereld leven. Het is mogelijk dat zich in Amerika iets heel anders afspeelt, maar voor dit project wil ik me eigenlijk richten op West-Europa. Voor elk van de drie scenario's is er een apart aanspreekpunt die een beetje de regie over het scenario moet houden.
Het is mogelijk dat de drie scenario's zich tegelijkertijd afspelen, maar om het niet te complex te maken stel ik voor om één scenario te kiezen en je helemaal in te leven in een hoofdpersoon die dit meemaakt.
Als je eenmaal begonnen bent met schrijven, dan stop je niet meer. En mocht je helemaal de smaak te pakken hebben, sluit je dan aan bij de Academy of happiness. https://www.academyofhappiness.nl/over-ons/ Dit is een schrijverscollectief en de vaste kosten voor het uitgeven van een boek kunnen op deze manier gedeeld worden.
Als je mee wilt doen met het schrijven van verhalen voor 2050, stuur dan een mail naar


Na een jaar schrijven is mijn eerste boek af.

Mijn eerste boek is inmiddels te koop en in de komende jaren zal dit een serie van tien boeken worden. Dit was nooit mijn intentie, maar er ontstond al schrijvend een plot dat zo complex en boeiend was, dat ik het jammer vond om het allemaal in één boek te proppen.
De serie heeft als titel gekregen; 'Kinderen van de maan'. Dit symboliseert de huidige problematiek en het is ook een verwijzing naar 'Kinderen van moeder aarde' of 'Kinderen van God'. Wat betekent het om een kind van de maan te zijn? Waar staat de maan voor en wat gaat er om in de hoofden van onze kinderen? Wat voor informatie krijgen zij dagelijks gevoerd?
Door je te verplaatsen in de kinderen van nu ontstaat een context voor een verhaal dat zich afspeelt in 2050. Verder heb ik heel veel inspiratie gehaald uit het luisteren naar interviews met mensen met allerlei visies op onze werkelijkheid en onze toekomst. In mijn boeken ga ik er vanuit dat de drie scenario's allemaal zullen plaatsvinden.
Voor de verkoop heb ik een apart pagina gemaakt. https://oikoslibre.org/kinderen%20van%20de%20maan/ Door het op deze manier aan te bieden is er een kleine verdienste mogelijk voor mij als startende schrijver. In de mainstream kanalen blijft er bij kleine oplages niets over.
Het is de bedoeling om de verhalen rond de de scenario's ook in boekvorm te laten verschijnen. Begin simpel en beschrijf een dag in het leven van een willekeurige persoon in 2050.